اشعار دقیقیاشعار دقیقی
ابومنصور محمد بن احمد دقیقی در شهر طوس، متولد شد و آئین او زرتشتی بود. دقیقی طوسی از نخستین افرادی بود که پیش از فردوسی تلاش کرد داستان‌های ملی ایران را به شعر درآورد و از پیشگامان حماسه‌سرایی به زبان فارسی است. وی اشعاری را در جوانی سرود و به عنوان دومین شاعری محسوب میشود که به نظم شاه نامه روی آورد، اما پس از سرودن هزار بیت در بین سال های ۳۶۵ تا ۳۷۰ توسط غلامی کشته شد. دقیقی در عهد پادشاهی نوح بن منصور سامانی، شاه نامه خود را شروع کرد.
دقیقی در دو بیت دین خود را زرتشتی عنوان می کند:
* شعر کوتاه از دقیقی:
دقیقی چار خصلت برگزیده به گیتی از همه نیکی و وشتی
لب یاقوت رنگ و ناله چنگ می خوش رنگ و دین زردهشتی
* اشعار دقیقی:
برخیز و برافروز هلا قبلهٔ زردشت بنشین و برافکن شکمِ قاقُم بر پشت
بس کس که ز زردشت بگردیده دگربار ناچار کند رو سوی قبلهٔ زردشت
من سرد نیابم که مرا زآتش هجران آتشکده گشته ست دل و دیده چو چرخُشت
گر دست به دل بر نهم از سوختن دل انگِشت شود بی شک در دستِ من انگُشت
ای روی تو چون باغ و همه باغ بنفشه خواهم که بنفشه چِِنم از زلف تو یک مشت
آن کس که مرا کُشت، مرا کُشت و ترا زاد وان کس که ترا زاد، ترا زاد و مرا کشت
مجسمه دقیقی در جلوخان آرامگاه فردوسی* شعرهای ابومنصور محمد بن احمد دقیقی:
چو گشتاسپ را داد لهــــــراسپ تخـت
فــــرود آمد از تخت و بر بست رخت
بــبــــلخ گــز یـن شـد بـران نـوبـهـا ر
که یــزدان پـرســــتـان بـدان روزگـار
مــر آن جــای را داشـتــنـــدی چـنـان
که مــر مـکه را تــازیان ایــن زمـان
* شعر زیبا از دقیقی:
بشاه کیان گــفت زرتشت پیر که در دین ما این نبــــــــاشد هژیر
که تو باژ بدهی به سالار چین نه اندر خور دین ما باشد این
اشعار بیادماندنی از دقیقیگردآوری: بخش فرهنگ و اندیشه سرپوش
- 17
- 1
