مسجد کم داریم یا امام جماعتی که فقط کارش نمازخواندن نباشد؟

روزنامه اطلاعات در یادداشتی که به بهانه روز مسجد نوشته آورده است: در همایشی که در این ایام برگزار شد، دو نکته از دو شخصیت شنیده شد.

یکی از روحانیان دست‌اندرکار مساجد آماری ارائه کرد؛ مبنی بر آن که در کشور ما بر اساس سرانه‌ی جهانی، هنوز  مسجد کم داریم! شخصیت دیگر، همان سردار محبوب و متواضع (سردارسلیمانی)، سخن از ضرورت جذب و انجذاب بیشتر مساجد به میان آورد و روحانیان را هشدار داد، که فتنه‌ی در پیش، در بعد داخلی، اختلاف مذهبی و تفرّق دینی ست، و مسجدیان روحانی، کافی نیست تا به جرگه‌ی خودی‌های مسجدی اکتفا کنند و دامن از غیر مسجدیان فراشویند، بلکه باید دایره‌ی جذب خود را فراتر برند و این خانواده‌ی بزرگ ایرانی را در شکل‌ها و سلیقه‌های گوناگون، بیش گرد یکدیگر فرا آورند.

برای این منظور، به زعم این قلم باید چند نکته را بازخوانی و باز اندیشی کرد:

۱ـ امامان مساجد از بیش فعالی کناره گیرند و هر مسجد را به مرکزی متمرکز برای کار فرهنگی هر محله تبدیل کنند. مشاغل مختلف به اصطلاح فرهنگی و اغلب سیاسی در ارگان‌های پراکنده را وداع کنند و در خانه‌ی امن محلات خود، به عائله‌ی محله‌ی خویش بپردازند.

پیش نمازی شغل نیست که سر اذان بیایند و بعد از تعقیبات بروند، بلکه یک منزلت است که هم وقت موسّع می‌خواهد و هم روی خوش می‌طلبد و هم مجال کافی برای چهره به چهره شدن لازم دارد.

۲ـ در زمانه‌ای که به قول آن سردار، فتنه‌ی انشقاق دینی و انشعابات عقیدتی جان مسلمانی را از رمق انداخته، به تفرّقات گوناگون دامن نزنند و این خانواده‌ی بزرگ ملی و میهنی را در سایه‌ی مدارا و محبت دینی و رواداری در سبک و سلیقه‌های زندگی گرد هم آورند. یک امام جماعت، یک عقل است در کنار دیگر عقول بزرگان هر محل. این عقل باید راهبری و پدری کند و نه تکروی و تحکم.

۳ـ با حفظ قداست و حریم عقلی و عرفی مساجد، شور فرهنگی و جاذبه‌های رفت و آمد نوجوانان و جوانان را افزون کنند و بر بار آموزشی و اخلاق پروری مساجد بیفزایند. زیبایی ظاهری و وزانت مساجد را برای امور روزمره‌ی فرهنگی، بیش دغدغه ورزند؛ تا تالار سازی برای مجالس تعزیت و ترحیم. به جای آن که بلندگوها را از مناره‌ها، ناخوانده مهمان خانه‌های محله کنند، برای فراخواندن اهل محل به مسجد، جاذبه و دعوت بیاورند.

۴ـ و پا به پای دغدغه مندی برای رساندن آمار تعداد مساجد به سطح سرانه‌ی جهانی، دلمشغول افزایش کمی و کیفی مدارس در هر محله باشند. آن کس که همچنان حاضر است برای گنبد و مناره‌ی مسجد خرج کند، اما هنوز حسی برای توسعه‌ی امکانات مدرسه‌ی محل خود ندارد و ضرورت آن را نمی‌فهمد، باید در همین مساجد به فهم درست نائل آید.