به گزارش سرنا، استاد محمدرضا حکیمی که به علت بیماری کرونا (corona) در بیمارستان بستری بود، سرانجام دار فانی را وداع گفت.
هفتم تیر ماه امسال بود که خبری از بستری شدن محمدرضا حکیمی، اندیشمند دینی و نویسنده در بیمارستان رسید. به گفته مرتضی کیا، مدیر دبیرستان تخصصی علوم انسانی شرف الدین و از نزدیکان او، در آن زمان دو هفته بود که حکیمی دُز دوم واکسن (vaccine) کرونا را دریافت کرده و دچار علائم ضعف، خستگی و بی حالی شده شده بود و از این رو تیم پزشکی تشخیص داد تا او در بیمارستان بستری شود.
چند روز بعد، محمدرضا حکیمی در حالی به منزل بازگشت که تست کرونای او مثبت شده بود، اما کیا دراین باره گفته بود که او در روز دهم تیرماه آخرین دُز داروهایی را که باید دریافت میکرد، دریافت کرد و چون با توجه به سن و سالش، بیشتر از این ماندن در بیمارستان به صلاح نبود، بنابراین تیم پزشکی تشخیص داد تا مرخص شود و برای ادامه دریافت یک سری داروها و درمانهای تکمیلی که می توانست در منزل هم انجام شود، به منزل منتقل شود.
ولی پس از گذشت مدتی، او در روز ۲۷ تیرماه، درحالی که چند روزی می شد در غم برادرش، حجت الاسلام والمسلمین علی حکیمی نشسته بود، مجددا در آی سی یو بستری شد. اما سرانجام دار فانی را وداع گفت.
محمدرضا حکیمی، اندیشمند دینی و نویسنده در ۱۴ فروردین ماه ۱۳۱۴ در مشهد متولد شد. او در سال ۱۳۲۶ وارد حوزه علمیه خراسان شد و تا ۲۰ سال در این حوزه به تحصیل پرداخت. محمدتقی ادیب نیشابوری، شیخ مجتبی قزوینی خراسانی، سیدمحمدهادی میلانی، احمد مدرس یزدی، اسماعیل نجومیان، حاج سیدابوالحسن حافظیان و حاجی خان مخیری از مهم ترین استادان حکیمی بوده اند. از آثار محمدرضا حکیمی میتوان به «الحیاة»، «خورشید مغرب»، «عقل سرخ»، «عاشورا: مظلومیتی مضاعف»، «شیخ آقا بزرگ تهرانی»، «تفسیر آفتاب»، «فریاد روزها»، «سپیده باوران»،« گزارش ( برگرفته از الحیاة)» و ... اشاره کرد.
- 16
- 3
