یک کتاب دیگر از هنرهای شوپنهاور چاپ شد

به گزارش مهر، کتاب «هنر خودشناسی» نوشته آرتور شوپنهاور به‌تازگی با ترجمه علی عبداللهی توسط نشر مرکز منتشر و راهی بازار نشر شده است. نسخه اصلی این کتاب به زبان آلمانی در سال ۲۰۰۶ منتشر شده است.

پیش از این ۳ کتاب «هنر رفتار با زنان»، «هنر خوشبختی» و «هنر رنجاندن» از این فیلسوف با ترجمه عبداللهی توسط این ناشر به بازار عرضه شدند و حالا در ادامه روند انتشار این نوشته‌های شوپنهاور «هنر خودشناسی» منتشر شده است.

این کتاب چهارمین عنوان از مجموعه هنرهای معروف شوپنهاور است که درباره هنر خوشناسی، هنر شناخت خویشتن یا معرفت نفس نوشته شده است. برای این کتاب هم مانند ۳ کتابی که نامشان رفت، پیشگفتاری به قلم فرانکو وولپی درج شده است. وولپی تدوین‌گر آثار شوپنهاور است و به عنوان پروفسور فلسفه در دانشگاه پادوای ایتالیا مشغول به کار است. این شوپنهاورشناس با کمک انتشارات آدلفی، همه آثار گردآوری‌شده فیلسوف آلمانی را منتشر کرده که بین‌شان مجموعه ۸ جلدی هنرها هم قرار دارد.

شوپنهاور در «هنر خودشناسی»،‌ ضمن اشاره دقیق به تجربه‌های شخصی‌اش در زمینه‌های گوناگون، مطالب را ضمیر اول شخص مفرد نوشته و تلاش کرده در روند شکل‌گیری مطالب، به یک خودشناسی ویژه برسد.

این کتاب هم پس از مرگ شوپنهاور توسط پژوهشگران و محققانی که آثار او را می‌کاویدند، گردآوری و چاپ شد. این فیلسوف در زمان حیاتش سعی داشت کتابی خودمان درباره خود نوشته و در آن، به زندگی‌اش بپردازد. به علاوه قصد داشت در کتابش به سیر تحولش در اشاره به تجربه‌های شخصی خود از مراوده با دیگر انسان‌ها، با جامعه خود و همچنین آثار بزرگانی که پیش از او درباره معرفت نفس نوشته بودند، بپردازد.

خود شوپنهاور هم می‌دانسته که کتاب «هنر خودشناسی» به احتمال زیاد پس از مرگش چاپ می‌شود. به تعبیری هم شاید خودش چنین می‌خواسته است. بنابراین در تدوین کتاب شتاب نکرده و به‌طور مداوم سطر و جملاتی را به مطالب آن می‌افزوده است.

عناوین یا بخش‌های اصلی کتاب پیش رو به ترتیب عبارت‌اند از: «هنرِ خودشناسی، یا معرفت نفس»، «اصول بنیادین و فرازهای نغز» و «برخی آثار شوپنهاور که به فارسی ترجمه شده‌اند» پیش از این بخش‌ها هم پیش‌درآمدی به قلم فرانکو وولپی آمده است.

در قسمتی از این کتاب می‌خوانیم:

یکی از نقطه‌هایی که در آن، ناپختگی و عقلِ معاش رودرروی هم قرار می‌گیرند، آنجاست که ناپختگی، در ضمیر آگاه خود و هنگام کنش‌ورزی و سخن گفتن، تماما فقط با یک «تو»ی همگانی و مبهم و نامشخص سروکار پیدا می‌کند. از این‌رو رفتارش با توجه به وجهه و اعتبار شخصی که قصد بروزش را دارد، نه فقط تغییر چندانی نمی‌کند، بلکه اعتمادش را کم‌وبیش، به همان اندازه‌ای نثار می‌کند که در شکل و شمایل همان «تو»، پیش روی‌اش ظاهر شده. حتی فراتر از آن، در اختفا و لاپوشانی ضعف‌ها و کاستی‌های خود، به اندازه‌ای یکسان حزم و مراقبت به خرج می‌دهد، بی‌آن‌که نگران باشد. همین «تو»یی که از سر لطف بر وی خشونت روا می‌دارد و طبیعت‌اش را در تنگنا می‌گذارد، بیگانه‌ترین و گریزپاترین صورت است یا پاسبانی است همیشه فعال. عقل معاش، برعکس، همه‌جا به شخص نگاه می‌کند: یکی اطمینان بی‌چون‌وچرای‌اش ارزشمند است، و دیگری یک پاپاسی اعتبار ندارد: ذکاوت، به خاطر وجود یک نظاره‌گر، اجبار و التزام سالیان مدید را بر خود بار می‌کند و آرام‌ترین خلجان هر امر نگران‌کننده را سرکوب می‌نماید؛ سفره طبیعت راستین‌اش را برای یکی دیگر، با گستاخی بی‌حدومرز، می‌چیند و لحظه‌ای نگران و مشوش نیست... هرچه چنین هوشمندی و ذکاوتی در جامعه انسانی عادی‌تر و بی‌قدرتر شود، به‌همان میزان کاستی آن بیشتر به چشم می‌آید. اما اگر در پیرسالی، تمام قد با همان ناپختگی، مواجه شدیم، میل رسیدن به مرتبه‌ای تهی از محدودیت روحی در ما به وجود می‌آید، یا شاید میل به اصالت.

این کتاب با ۹۸ صفحه، شمارگان هزار و ۲۰۰ نسخه و قیمت ۱۷ هزار و ۸۰۰ تومان منتشر شده است.