موزه گوگنهایم اثر بی نظیر یکی از برترین معماران دنیا، فرانک لوید رایت می باشدموزه گوگنهایم
موزه سلیمان رابرت گوگنهایم نیویورک از موزه های معروف شهر نیویورک است. موزه گوگنهایم در منهتن در کرانه شمال شرقی مرکز شهر قرار دارد. این موزه که در ۱۹۳۷ میلادی افتتاح شد و به وسیله معمار بزرگ آمریکایی فرانک لوید رایت طراحی گردید. محاسبات فنی این بنا را ویلیام وسلی پیترز انجام داد. جلال آل احمد موزه گوگنهایم نیویورک را اینگونه وصف می کند:
«موزه راحتی بود و دلباز و خسته نکننده و بوی نانگرفته و خلأ مدام دم دست و همه چیز به جای خود و مارپیچ و دایره ای در بالا پهن و در پایین باریک شونده، عین دوکی، از راس پهن تر بر زمین و مضافاتش همه با هم جور. به طور مثال آسانسورش به جای مربع یا مستطیل، نیم دایره بود و قوس مانند؛ جمعاً خوب بود.»
تاریخچه موزه گوگنهایم
در سال ۱۹۴۳ فرانک لوید رایت، معمار شناخته شده آمریکایی، نامه ای را از مشاور سالومون رابرت گوگنهایم دریافت کرد که در آن از وی خواسته شده بود، ساختمانی جدید برای نمایش و نگهداری اثرهای هنری سالومون گوگنهایم طراحی کند. یکی از الزاماتی که سالومون گوگنهیام تعیین کرده بود، متفاوت بودن موزه گوگنهایم با دیگر موزه های جهان بود. با وجود این نیازها و الزامات، فرانک لوید رایت طراحی انجام داد که برترین و متفاوت ترین فضای ممکن برای دیدن نقاشی های زیبا را بوجود آورد. در آن هنگام وی بعنوان یکی از برجسته ترین معماران قرن ۲۰ شناخته شده بود ولی طراحی موزه گوگنهایم نیویورک، موفقیت بزرگ دیگری را در زندگی شغلی او بوجود آورد.
موزه گوگنهایم نیویورک در سال ۱۹۴۳ طراحی شدفرانک لوید رایت، طرح سطوح شیبدار موزه گوگنهایم را از معماری بنای زیگورات الهام گرفته است. همچنین وی توانست فلسفه ترکیب شکل های ارگانیک در معماری که در ذهن خود داشت را در طراحی موزه گوگنهایم نیویورک پیاده کند. بدین ترتیب فرانک لوید رایت با الهام گرفتن از بنای زیگورات و شکل های ارگانیک، طراحی خود را انجام داد. مقصود او از این نوع طراحی این بود که بازدیدکنندگان، به وسیله آسانسور به بالاترین طبقه موزه بروند و از طریق سطوح شیبدار، در حالیکه اثرهای هنری را می بینند، به پایین ساختمان بیایند. ساخت موزه گوگنهایم ۱۶ سال به طول انجامید.
در طول سال های گوناگون، مجموعه موزه گوگنهایم توسعه پیدا کرد و بخش هایی از آن مورد بازسازی قرار گرفت. در بین سال های ۱۹۹۰ و ۱۹۹۲ ساختمانی با طراحی و معماری گواتمی سیگل و همکارانش به این مجموعه اضافه شد. این ساختمان دارای ۴ گالری هنری و ۲ طبقه مخصوص امور اداری بود. همینطور در سال ۲۰۰۱ مرکزی دائمی و عمومی برای آموزش هنر با نام مجموعه آموزشی هنر سکلر، به این مجموعه اضافه گردید.
معماری موزه گوگنهایم
نمای خارجی موزه گوگنهایم یک استوانه سفید رنگ است که با بتن استحکام شده ساخته شده و بسوی آسمان تاب می خورد. بعلاوه منحنی های دراماتیک بنای موزه گوگنهایم در نمای خارجی، از نمای داخل جالب توجه تر به نظر می رسند. نمای ساختمان مدرن موزه گوگنهایم نیویورک، از ۱۲ دیوار مارپیچ و فضای داخلی آن، از سطوح شیبدار مارپیچ تشکیل شده است که توسط یک رمپ پیوسته در ۶ طبقه بالا پیچ خورده و بالا آمده است که طول آن بیش از ۴۰۰ متر می باشد و استفاده از این رمپ باعث شده است که طبقه ها با مرز مشخصی تفکیک نشوند و به درون یکدیگر امتداد یابند و یک فضای داخلی خاص را به وجود آورده است.
موزه گوگنهایم شامل ۷۰ بخش برای نمایش اثرهای هنری می باشد. گیراترین نقطه ی مجموعه، رمپ مارپیچ داخل آن است که آثار هنری در ادامه آن و روی دیوارها به نمایش در آمده اند. بنا به گفته ی لوید رایت این خصوصیت بسیار جذاب است به دلیل آن که بازدیدکنندگان موزه گوگنهایم نیویورک با ورود به این موزه میتوانند با اسانسور به بالاترین نقطه موزه برسند و بعد از سطوح شیب دار در حالی که آثار هنری را می بینند، به پایین ساختمان بیایند.
نمای اصلی موزه گوگنهایم از بتن ساخته شده است تا هزینه ها کاهش داده شودموزه گوگنهایم هم از نظر فرم و هم از نظر رنگ آمیزی اش مانند ارگانیسمی است که از درون قبرستان سر بر می آورد. نمای خارجی آن بسیار صیقلی و به صورتی زبر نازک کاری شده است و از اندک ساختمان هایی است که رایت تزیین ننمود. در ساخت موزه گوگنهایم نیویورک ۷۰۰۰ متر مکعب بتن و ۷۰۰ تن فولاد ساختمانی برای نماسازی و ساختار استفاده شده است؛ بتن به کار رفته در این ساختمان شامل سه نوع بتن برای مرحله های گوناگون است که شامل بتن مسلح تقویت شده با Lelite برای زیربنای اصلی، بتن سبک برای رمپ و بتن مخلوط با ماسه برای پوسته بیرونی است.
ایده موزه گوگنهایم
هنگامی که از لوید رایت پرسیده شد که چرا رامپ را جایگزین کف- طبقه های متداول در چند تراز، کرده است وی توضیح داد: برای بازدیدکنندگان موزه گوگنهایم، وارد شدن به ساختمانی که در آن توسط آسانسور به بالاترین نقطه رامپی برسند و کم کم پیرامون فضایی باز و گسترده پایین بیایند، در حالی که پیوسته از حق انتخاب تغییر تراز با آسانسور بهره مند بوده و در انتها، بعد از بازدید نمایشگاه، خود را در طبقه همکف نزدیک خروجی بیابند بسیار جذاب تر و دلپذیرتر می باشد.
موزه گوگنهایم یکی از مهمترین قسمت‌های توریستی شهر نیویورک استسولومون رابرت گوگنهایم، بنیان گذار مؤسسه گوگنهایم که مجذوب ایده رامپ مارپیچی شده بود تا زمان مرگش قبل از پایان پروژه از آن حمایت کرد. از سال ۱۹۴۳ بعد از جست و جو در بین معماران اروپایی نظر لوکوربوزیه، والتر گروپیوس، ریچارد نویترا و … برای طراحی بنایی مناسب برای مجموعه ارزشمند جمع آوری شده به وسیله گوگنهایم، کار طراحی به این معمار آمریکایی منتقل شد، تا سال ۱۹۵۶ پروژه با تاخیرات فراوان مواجه شد؛ عاقبت در سال ۱۹۵۹ شش ماه بعد از مرگ رایت، موزه گوگنهایم برای بازدید عموم افتتاح شد.
تغییرات موزه گوگنهایم
پس از مرگ رایت تغییرات متعددی در موزه گوگنهایم ایجاد شد. در سال ۱۹۶۵ قسمتی از فضای اداری و در سال ۱۹۶۹ تمامی آن به فضای نمایشگاهی پیوست و فضای آن در موزه گوگنهایم نیویورک به نمایش آثار هنری اختصاص پیدا کرد و در آخر طی عملیات وسیعی در سال های ۱۹۹۰ تا ۱۹۹۲ کل ساختمان بازسازی و برج جدیدی که توسط چارلز گواتمی طراحی شده بود، در کنار آن ساخته شد. در این بازسازی بعضی از تغییرات بنا نسبت به طرح اصلی رایت من جمله بسته شدن نورگیر سقفی آتریوم به طرح اصلی برگردانده شد.
نمای خارجی موزه گوگنهایم بسیار صیقلی و به صورتی ظریف نازک‌کاری شده استگردآوری: بخش فرهنگ و اندیشه سرپوش
- 12
- 2
