معرفی سبک امپرسیونیسم یا سبک حسی

امپرسیونیسم حقیقتاً نخستین و مهم ترین جنبش مدرن هنری در سده نوزدهم محسوب می شود. امپرسیونیسم در لغت به معنای دریافتگری، دریافت آنی یا دریافت حسی است.

امپرسیونیسم مکتبی با برنامه و اصول معین نبود، بلکه تشکل آزادانه هنرمندانی بود که به سبب برخی نظرات مشترک و برای عرضه مستقل آثارشان در کنار هم قرار گرفتند. امپرسیونیسم صرفا یک سبک نقاشی نبود بلکه رویکردی نوین به هنر و زندگی بود. آثار نقاشی امپرسیونیست ها، ثبت تغییرات گذرا و ناپایدار در طبیعت بود. نخستین هسته این جنبش توسط مونه، رنوار، سیسلی و پیسارو شکل گرفت که وجه اشتراکشان گسست از آموزش های رسمی فرهنگستانی بود.

این هنرمندان ابتدا نام خود را "انجمن هنرمندان نقاش مجسمه ساز و گراور گمنام" گذاشتند اما بعدها نام یکی از تابلوهای مونه به نام امپرسیون طلوع آفتاب، منتقد جوانی به نام لوئیس لروی را واداشت تا در مجله شاری واری، کل گروه را امپرسیونیست ها بنامد و این نام که با لحنی تمسخر آمیز ابداع شده بود، بعداً از سوی خود هنرمندان گروه به عنوان گواهی بر حداقل یکی از جنبه های برجسته اهداف آنان پذیرفته شد.امپرسیونیسم را می توان ادامه منطقی رئالیسم در سده نوزدهم دانست. تمایل منظره پردازان امپرسیونیست به ثبت "بیان تصویری لحظه ها" به جای جنبه های پایدار موضوعات، آن ها را وادار می کرد تا با نقاشی در فضای باز و اتمام تابلو در نقطه ای پیش از آن که شرایط نوری عوض شود، گنجینه ای غنی فراهم سازند.

مهم‌ترین ویژگی‌های سبک هنری امپرسیونیسم

* دریافت آنی و مستقیم از طبیعت که احساس برانگیز باشد

* الگوی لحظه‌ای نور و بازی با نور خورشید

* ادراک مستقیم بصری و تحریک بصری به وسیله نور

* تصویر عالم واقعیت بر اساس گزینش و نگرش به آن، از منظر انسانی

* طرد رنگ‌های تیره و استفاده از رنگ‌های روشن

* ثبت عالم واقعیت در لحظه‌ای گذرا، آنی و ناپایدار

* ساده ترین فرمولی که می توان امپرسیونیسم را به آن تعبیر کرد، ارجحیت «لحظه» بر «ایستایی و سکون» و «استمرار» و تقویت این احساس است که هر پدیده یک احساس و یک طرح تکرارناپذیر و موجی است که در بستر زمان می لغزد. 

* در رئالیسم، هنرمند آن چه را وجود دارد، به تصویر می‌کشد، اما در رئالیسم امپرسیونیسم، هنرمند آن‌چه را در یک لحظه خاص از واقعیت احساس می‌کند یا به تعبیری آن را می‌یابد، به تصویر می‌کشد.

اشاره ای به سبک های هنری نئو امپرسیونیسم و پست امپرسیونیسم

نئو امپرسیونیسم

نئو امپرسیونیسم هم ادامه امپرسیونیسم است و هم واکنشی به آن. نئوامپرسیونیسم ها هم مانند امپرسیونیسم ها سر و کارشان با نور و رنگ بود ولی بر خلاف امپرسیونیسم ها که تجربی و خودانگیخته بودند، نئو امپرسیونیسم ها قائل به اصول علمی و ترکیب بندی به شدت فرموله شده رنگ ها بودند .

پیشروان نهضت نئو امپرسیونیسم سورا، کامیل پیسارو و سینیاک بودند .

اصولی که اینان برقرار کردند، عبارت بود از: مطالعه علمی رنگ و تفکیک نظام مند رنگ مایه ها .

پست امپرسیونیسم

این واژه را «راجر فرای باری» اولین بار در لندن با عنوان نمایشگاه (مونه و پست امپرسیونیسم ها) ابداع کرد و از آن جا که برجسته ترین آثار نمایشگاه به سزان، گوگن و ونگوگ تعلق داشت، از آن ها به عنوان شخصیت های محوری این گرایش یاد می شود.