رسانه‌ها به‌تنهایی نمی‌توانند امید تزریق کنند

فریدون صدیقی در گفت‌وگو با ایسنا درباره‌ی عملکرد رسانه‌ها در قبال پرهیز از گسترش ناامیدی اظهار کرد: رسانه‌ها برای جلوگیری از ناامیدی یا امیدوار کردن مردم طبیعی و بدیهی است که باید خبرها، رویدادها و گزارش‌هایی که خبر امیدوارکننده و آینده قابل اعتماد را ارائه می‌دهند، منتشر کنند. این اتفاق زمانی رخ می‌دهد که این نوع رویدادها در جامعه پیش‌روی ما قرار بگیرد اما اگر اتفاقاتی که پیش می‌آید موجب نگرانی شود طبیعتا رسانه‌ها نمی‌توانند کاری انجام دهند به دلیل اینکه باید گزارشگر واقعیت‌هایی باشند که پیش‌روی ماست.

او ادامه داد: البته در کنار گزارش این نوع رویدادها که باعث نگرانی می‌شوند هم می‌توان نظر کارشناسی را همراه کرد که شاید به نقطه‌نظراتی رسید که باعث امیدواری خواننده و مخاطب پیام شود. 

این مدرس ارتباطات درباره‌ی تاثیرپذیری رسانه‌ها از رفتار و مدیریت جامعه بیان کرد: واقعیت این است که کارکرد رسانه‌ها متاثر از رفتارهای عمومی جامعه و رفتار مدیریت جامعه است؛ بنابراین رسانه‌ها به تنهایی نمی‌توانند مبشر موضوعی باشند که موجب تسلی‌بخشی به روحیه ناآرام و مأیوس جامعه شوند. کار رسانه پند، اندرز و نصحیت دادن نیست بلکه کارکرد اولیه رسانه‌ها خبری است. امیدوارم مدیریت جامعه، دولت و مسؤولان تدبیری بیندیشند که نتیجه کارشان امیدبخشی به جامعه باشد و طبیعی است که رسانه در این مساله می‌تواند در دامن زدن به بسترهایی که امیدبخشی می‌کند، موثر باشد.

صدیقی درباره اینکه عملکرد رسانه برای جلوگیری از توقع بی‌جا باید چگونه باشد؟ اظهار کرد: این مساله دو وجه دارد که وجه اول آن به درک و دانش رسانه از مخاطب بستگی دارد به این معنی که اگر رسانه‌ای فاقد پشتوانه علمی و تجربه به‌سزا و بایسته باشد، طبیعی است که با موج هیجان نهان در رویدادی همراه شود و دستخوش هیجان شود. در واقع رسانه باید دارای تجارب، دانش و منشی باشد که با پدیده‌ها برخورد هیجانی نداشته باشد و واقع‌بینانه برخورد کند.

این روزنامه‌نگار پیشکسوت در پایان به وجه دیگر اشاره کرد و گفت: هدف از دامن زدن به پدیده اتفاقی و هیجانی شاید به این دلیل است که در شرایطی که جامعه بی‌قرار و ملتهب است مخاطب را برای لحظاتی امیدوار کنند تا موجب آرام‌بخشی آن‌ها شوند؛ برای مثال دلخوشی مردم ما این بود که در بازی با اسپانیا به تساوی برسیم که خود این امر شاید کمک کند تا جامعه‌ای که پر از تاثر و تالم ناشی از التهابات اقتصادی و معشیتی است، برای لحظاتی به آرامش برسد.