استئومیلیت عفونت استخوان و مغز استخوان. هر یک از استخوان‌های بدن ممکن است درگیر شود. در کودکان استخوان‌هایی که معمولاً درگیر می‌شوند عبارتند از استخوان ران، درشت نی، استخوان بازو یا ساعد. در بزرگسالان استخوان‌های لگن و ستون فقرات معمولاً درگیر می‌شوند. این بیماری در هر دو جنس و همه سنین دیده می‌شود، ولی در کودکان در دوره رشد سریع (۱۴-۵ سال)، به خصوص در جنس مذکر شایع‌تر است.
علایم شایع
تب. گاهی تنها علامت بیماری است.
درد، تورم، قرمزی، گرمی و احساس درد با لمس برروی استخوان مبتلا، به خصوص هنگام حرکت دادن مفصل مجاور آن. مفاصل مجاور ناحیه مبتلا، نیز ممکن است دچار قرمزی، گرمی و تورم باشند.
در کودکانی که هنوز قادر به تکلم نیستند، وجود درد ممکن است خود را به صورت امتناع از حرکت دادن اندام فوقانی یا تحتانی، خودداری از راه رفتن، لنگیدن هنگام راه رفتن یا جیغ‌زدن هنگام لمس یا حرکت دادن عضو مبتلا، نشان دهد.
خروج چرک از طریق آبسه پوستی، بدون تب یا درد شدید (تنها در موارد استئومیلیت مزمن)
احساس ناخوشی عمومی
علل
علت این بیماری اغلب عفونت استافیلوکوکی است ولی سایر باکتری‌ها نیز می‌توانند عامل آن باشند. باکتری ممکن است از منابع زیر و از طریق جریان خون به استخوان گسترش یابد:
شکستگی پا یا سایر صدمات
کورک، کفگیرک یا هرگونه ضایعه پوستی
عفونت گوش میانی پنومونی ( ذات الریه )
عوامل تشدید کننده بیماری
بیماری‌های تضعیف کننده مقاومت بدن
رشد سریع در طی کودکی
دیابت شیرین
کاشتن وسایل ارتوپدی (مثلاً زانوی مصنوعی)
مصرف وریدی داروها
پیشگیری
اقدام فوری برای درمان هرگونه عفونت باکتریایی جهت پیشگیری از گسترش آن به استخوان‌ها یا سایر نواحی بدن
عواقب مورد انتظار
این بیماری معمولاً با درمان فوری و شدید قابل علاج است.
عوارض احتمالی
آبسه سرباز کرده به بیرون از طریق پوست که تا هنگام التیام استخوان درگیر بهبود نمی‌یابد.
سفتی دایمی در مفصل مجاور (به ندرت)
شکستگی استخوانی
شل شدن وسیله ارتوپدی کاشته شده در بدن
در صورت انسداد جریان خون عضو یا قانقاریا ممکن است قطع عضو مبتلا لازم باشد.
درمان
اصول کلی
بررسی‌های تشخیصی ممکن است شامل آزمایش‌های خون، کشت خون برای شناسایی باکتری عامل بیماری، اسکن رادیونوکلئید استخوان، سی تی اسکن یا ام‌آرآی استخوان باشد. رادیوگرافی استخوان اغلب تغییرات استخوانی را تا ۳-۲ هفته پس از شروع عفونت نشان نمی‌دهد.
درمان مشتمل است بر تجویز داروها، استراحت و سایر اقدامات حمایتی
عضو مبتلا را در سطح بدن نگه داشته یا با قراردادن بالش زیر آن مختصری بالا نگه داشته و آن را بی‌حرکت کنید. از آویزان نگه‌داشتن عضو مبتلا خودداری کنید.
سایر نواحی غیرمبتلای بدن را فعال نگه دارید تا از بروز زخم‌های فشاری در طی دوره طولانی استراحت در بستر به طور اجباری، پیشگیری شود.
بستری در بیمارستان برای جراحی جهت برداشت قسمت درگیر استخوان و یا برای تجویز مقدار بالای آنتی‌بیوتیک‌ها (گاهی به صورت وریدی) ممکن است ضرورت یابد.
ممکن است لازم باشد وسایل ارتوپدی قبلاً کاشته شده (نظیر زانوی مصنوعی) خارج گردد (گاهی همزمان با این عمل، تعویض وسیله قبلی با وسیله جدید قابل انجام است).
داروها
مقدار بالای آنتی بیوتیک ها. با وجود آنتی‌بیوتیک‌های قوی جدید، تجویز وریدی آنتی‌بیوتیک‌ها که سابقاً یک ضرورت بود ممکن است دیگر لازم نباشد. تجویز آنتی‌بیوتیک چه به صورت خوراکی و چه وریدی ممکن است ۱۰-۸ هفته لازم باشد.
مسکن‌ها
مسهل‌ها، در صورت بروز یبوست در طی دوره طولانی استراحت در بستر
فعالیت در زمان ابتلا به این بیماری
تا ۳-۲ هفته پس از برطرف شدن علایم در بستر استراحت کنید. پس از آن فعالیت در زمان ابتلا به این بیماری های طبیعی خود را به تدریج از سر بگیرید.
رژیم غذایی
رژیم خاصی نیاز نیست. از یک رژیم متعادل استفاده کنید. در صورت نیاز از مکمل‌های مواد معدنی و ویتامین ها استفاده کنید.
درچه شرایطی باید به پزشک مراجعه نمود؟
اگر شما یا یکی از اعضای خانواده تان دارای علایم استئومیلیت باشید.
بروز موارد زیر در طی درمان:
تشکیل آبسه برروی استخوان مبتلا یا افزایش خروج چرک از آبسه موجود
تب
درد غیرقابل کنترل
اگر دچار علایم جدید و غیرقابل توجیه شده اید. داروهای تجویزی ممکن است با عوارض جانبی همراه باشند.
- 11
- 2
