احکام زایمان
احکام زایمان به شرح زیر میباشد:
> پس از بیرون آمدن نخستین جزء بچه از شكم مادر، هر خونى كه زن می بیند به عنوان خون« نفاس» محسوب میشود و به زنی که چنین شرایطی داشته باشد؛« نفساء» می گویند. توجه داشته باشید که اگر زنی قبل از خارج شدن طفل، خونى را ببیند؛ نفاس نیست.
> اگر خانمى كه در حال نفاس است؛ جایى از بدنش را به خط قرآن و اسم مبارك ذات خداوند متعال و سایر اسماء حُسنى برساند، حرام است و سایر كارهایى كه بر حائض، حرام است؛ بنابر احتیاط واجب نیز بر او حرام میشود. درواقع هر آنچه بر حائض، واجب است بر نفساء هم واجب مىشود.
> اگر مادری، پس از ولادت نوزادش تا ده روز یا پیش از ده روز، خون ببیند؛ به آن خون، خون نفاس می گویند.
> درصورت پاک شدن زنی از خون نفاس، باید غسل كند و عبادت هایش را انجام دهد. اینک اگر او خونی را تا قبل از گذشت ده روز از ولادت نوزادش ببیند و تعداد روزهایى كه خون دیده یا در بینش پاک بوده، مجموعا ده روز یا كمتر از ده روز شود؛ به تمام آن نفاس می گویند ولی حکم عباداتی که در روزهایى كه در بین این ایام، پاك بوده و به جا آورده، صحیح است.
> اگر زنی از خون نفاس در ظاهر، پاك شود ولی احتمال دیدن خون در باطن را بدهد، باید خودش را با کمی پنبه امتحان كند و درصورت پاك بودن، غسل كند و عبادتش را به جا آورد.
> زنى كه مدت عادتش در حیض، از ده روز، کم تر باشد؛ درصورت دیدن خون نفاس در مدت عادتش باید به اندازه روزهاى عادت خود نفاس قرار دهد و بناتر احتیاط واجب تا روز دهم، عبادت را ترك كند. در صورتی که بیشتر از ده روز، خون دید صرفا به تعداد روزهاى عادتش نفاس بوده و بقیّه ی روزها استحاضه است و باید قضای عباداتى كه در این چند روز، ترك كرده را به جا آورد.
> چنانچه زنی که سقط جنین کرده، هرگاه شك كند جنین سقط شده اگر می ماند انسان می شد یا نه خونى كه از او خارج می شود خون نفاس نیست و لازم نیست جست و جو كند.
> چنانچه دوره ی عادت ماهانه زنی مرتب نباشد و بمدت یک ماه پس از زایمانش خون ببیند؛ به این معنیست که در ده روز اوّل، نفاس بوده و ده روز دوم، استحاضه است. همچنین در صورت داشتن نشانه هاى حیض، حکم حیض را دارد وگرنه استحاضه است.
> حکم طلاق زن در حال نفاس، باطل است. همچنین اگر شخصی با زن در حال نفاس، نزدیکی کند؛ حرام است ولی کفّاره ندارد.
> حکم گناه کردن زن حامله، حد یا قصاص است و این مجازات تا زمان زایمان بر وى جاری نمیشود.
> اگر شروط شرعی، رعایت شود برای بستن لوله های زن یا مرد، حق تقدمی در کار نیست و باید با پزشکی از نظر تفاوت موقعیت افراد، مشورت شود.
> اگر زنی که از خطر بارداری میترسد بطور دائم، از حاملگی جلوگیری کند؛ اشکال ندارد ولی درصورت خطرناک بودن حاملگی برای حیات مادر، بطور اختیاری باردار شدن جایز نیست.
> پایان عده طلاق زن باردار، هم زمان با زایمان میباشد و عدّه چنین زنى بر اساس قول مشهور، تنها با زایمان تمام میشود نه این که خون ببیند.
> پایان عدّه زن بارداری که شوهرش فوت کرده، هم زمان با زایمان است مگر آنکه موعد زایمانش تا قبل از چهار ماه و ده روز باشد. در چنین شرایطی اتمام عدّه وى صرفا با گذشت زمان مذکور است.
> تنها زنان میتوانند امور مربوط به زایمان را انجام دهند و به غیر از شوهر، انجام این کار بر مردان، حرام است مگر آنکه قابله وجود نداشته باشد. برخى از مراجع، مردان محارم را در صورت ضرورتِ اقدام مرد به امر زایمان، مقدم دانسته اند.
> درصورت گذشت خون نفاس زن از ده روز و داشتن عادت عددیه در حیض، برطبق احکام زایمان به اندازه روزهای عادتش نفاس است و بقیه ی روزها استحاضه میباشد و چنانچه عادت عددیه نداشته باشد تا ده روز اول، حکمش نفاس است و بقیه ی روزها استحاضه است. درصورت فراموش کردن تعداد روزهای عادت خود باید بالاترین عددی که احتمال می دهد را برای عادتش در نظر بگیرد و بنابر احتیاط مستحب، کسی که عادت دارد کارهای استحاضه را از روز بعد از عادت، انجام دهد و کسی که عادت ندارد کارهای استحاضه را پس از روز دهم تا روز هیجده ام زایمان انجام دهد و امور حرام بر نفساء را ترک کند.
گردآوری: بخش مذهبی سرپوش
- 12
- 4