زهرا میمندی پاریزی که امسال با «کافورخانه» در نمایشگاه کتاب حضور دارد، در رمان جدید خود سعی در پاسخگویی به سوالاتی درباره گذشته انسان و مسئله وجود که از قدیم به دغدغه‌اش بوده دارد.
به گزارش خبرآنلاین، نشر نون اولین رمان زهرا میمندی پاریزی نویسنده، شاعر را با عنوان «کافورخانه» در نمایشگاه کتاب تهران عرضه کرد.
«کافورخانه» روایتی متفاوت از زندگی‌ست که محصول درهم‌تنیدگی دیروز و امروز است این رمان با تجربه‌ای خاص در روایت دربارة آدم‌ها و شخصیت‌هایی است که سرنوشت‌شان با هم گره خورده است.
میمندی پاریزی پیش از این یک مجموعه داستان نیز در سال ۱۳۸۳ منتشر کرده است و جوایز مختلفی را از جشنواره‌های ادبی دریافت نموده است.
پاریزی درخصوص حال و هوا و فضای «کافورخانه» به خبرآنلاین گفت: «همه کسانی که وارد عرصه هنر می شوند با یکسری مسئله ها و دغدغه هایی که در زندگی داشته‌اند روبه رو هستند، در عرصه ادبیات هم این مسئله به شکل جدی تر و پررنگ تری دارند و در موقعیت های خاص و شکل خاص نمود پیدا می کند. چیزی که در «کافورخانه» اتفاق می افتد یکی از دغدغه های زندگی من است، در واقع موضوعات فلسفی است که شاید از کودکی ذهن من را درگیر خود کرده بود، از جمله بحث گذشته ما آدم ها، بحث وجود و...، «کافورخانه» رفتن به سراغ این موضوع در بستر یک داستان و زندگی چندین آدم که از جایی وارد می شوند و خودشان را به ما نشان می دهند.»
او در همین زمینه اضافه کرد: «اینکه آیا خواننده درگیر دغدغه من شده است و من توانستم آن مسئله خودم را به شکل درستی بیان کنم به نظر مخاطب بستگی دارد.»
این نویسنده در مورد منشا اصلی خلق این اثر، بیان کرد: «تفکر اصلی کتاب زایده ذهن خود من است، در واقع مطالعه کتاب و جهان پیرامون باعث ته نشین های فکری و فرهنگی در وجود انسان می شود و هر اثری که خلق می شود تنها متعلق به خالق آن نیست و مجموعه ای از همه دیده ها و تجربیات دوران زندگی اش است، «کافورخانه» هم به طور شاخص برگرفته از هیچ تفکر و نویسنده خاصی نبوده است.»
پاریزی که پیش از این در حوزه شاعری هم فعالیت داشته است، در مورد تاثیر شعر بر نوشتن این کتاب، توضیح داد: «من کار ادبیات را با شعر شروع کردم و شعر برایم یک افسون خاص دارد که بسیار شخصی و خصوصی است و گذاشتم در همان فضای شعر باقی بماند. «کافورخانه» اصلا اثر شاعرانه ای نیست. اما لطافتی شعر باعث صیقل خوردن اثر نویسنده می شود، وقتی من مشغول نوشتن این اثر بودم خود به خود به سراغ شعر می رفتم و نثر بر قدرت شاعرانگی من تاثیرگذاشت و به شعرگویی من کمک کرد و یک کشفی برای من به شمار می آید.»
او درباره انواع مخاطبان این اثر و ارتباط برقرار کردن مخاطبان عام با «کافورخانه» گفت: «در کم تر از یک سال کتاب به چاپ دوم رسید و ناشر محترم کتاب از استقبال مردم در نمایشگاه های مختلفی که در کشور برگزار شد برای من گفت. این که قشرهای مختلف مردم توانسته اند با این اثر ارتباط برقرار کنند برای من بسیار لذت بخش بود چون فکر می کردم تنها مخاطبین خاص می توانند با این اثر ارتباط بگیرند و کسانی که از آدم های عادی جامعه هستند و از کتاب خوششان آمده است.»
پاریزی با بیان اینکه دوست دارد به عنوان نویسنده آثارش همگانی باشد و متعلق به بخش محدودی از جامعه نباشد، اضافه کرد: «من که نویسنده باید به این نکته توجه کنم که همه مردم جامعه من نیازمند خواندن اثر ادبی خوب هستند و من همیشه علاقه دارم کارهایم برای عام باشد و عام ما به جایی برسد که تفکری خاص داشته باشد. جامعه ما ضربه های زیادی از رفتارهای تمایزگونه روشنفکران خورده ایم و باید این نوع تفکر را کنار بگذاریم. من سعی می کنم آثارم همانند سعدی و حافظ در حین سختی ساده باشد و از استاد دانشگاه تا یک فرد عادی از کتابم لذت ببرند و این مسئله باعث ماندگاری اثر در زمان می شود و امیدوارم که آثار من نیز در زمان ماندگار شود.»
این نویسنده فضای حاکم بر ادبیات داستانی امروز ایران را اینطور توصیف کرد: «الان مسئله اقتصاد هم دخیل است و باعث شده تا اثرهای جدید حتی اگر درونم دوست دارم اثرم را برای خواص بنویسم متعادل تر شوند. اما خطر ادبیات ترجمه که به وفور درحال انتشار است و روی آن تبلیغ می شود باعث پس زده شدن آثار نویسندگان ایرانی می‌شود. در صورتی که باید برای آثار نویسندگان ایرانی تبلیغ شود تا آثار خوانده شوند و نقاط ضعف و قوت آن معلوم شود.»
پایریزی که خود متولد کرمان است، درباره ادبیات کرمان و رشد و توسعه آن توضیح داد: «کرمان و ادبیات داستانی آن به یکی از قطب های ادبیات داستانی ایران تبدیل شده و بسیار تاثیرگذار بوده است. در دهه اخیر شاهد آثار بی نظیری از نویسندگان این استان بودیم و آثارشان تاثیرگذار بوده است و بسیار مورد استقبال قرار گرفته است. من سعی هیچ وقت مرزبندی نمی کنم و امیدوارم روزی برسد که آثاری از نویسندگان ایرانی در کشورهای خارجی منتشر شود.»
او درخصوص کار جدید خود که نگارش آن را به پایان رسانده است، گفت: «آن کتاب کاملا متفاوت با کافورخانه است و به فضای معاصر جامعه ما می پردازد و به یک دهه اخیر جامعه ما بازمی گردد. سه کتاب شعر هم دارم که یکی از ان ها اجازه چاپ نگرفت و دو مجموعه دیگر را هم فعلا نگه داشته‌ام تا شاید زمانی در آینده در فرصتی مناسب منتشر کنم.»
این هنرمند همچنین درباره روند ممیزی های عرصه نشر هم توضیح داد: «در چند سال اخیر فضا بازتر شده و حساسیت ها کم تر شده است، به همت دولت آقای روحانی سخت گیری ها در همه عرصه های هنر کم شده است، چیزهایی که عین زندگی هستند را ما می خواهیم سانسور کنیم و وانمود کنیم که وجود ندارند، ولی هستند و اینجا بیان شده اند.»
پاریزی هدف خود را در آینده نویسندگی اینطور بیان کرد: «هدفم گرفتن جایزه نوبل ادبیات است و آرزو دارم کلمات که جزوی از وجود من است را در آن هنگام که جایزه نوبل را دریافت کردم عیان کنم و پس از آن هم بازهم خواهم نوشت.»
او در پایان گفت: «دوست دارم که کتاب خوانده شود، علاقه مندم که حتی کسانی که از اثر خواندن این اثر خشنود نشدند هم بیایند و انتقادهای خود را به کتاب بیان کنند. «کافورخانه» هم به واقع اثری است که نمی توان به سادگی از کنار آن عبور کرد و خواننده را با خود درگیر می کند.»
- 10
- 68
