یک خانه ۴۰۰ هزار متری ویلایی بالای یک تپه، جایی بود که سلینجر رنگ پریده، پشت یک میز دراز می‌نشست و روی دکمه‌های ماشین تحریرش می‌زد. کنده‌های چوب را توی بخاری می‌انداخت و آن قدر کلمه روی کاغذ می‌نوشت و خط می‌زد تا آن چیزی را که می‌خواست، پیدا کند. برایش هم مهم نبود که میلیون‌ها آدم، پشت حصار‌های بلند خانه اش منتظر شکستن سکوت طولانی «نویسنده» بودند تا از او بیشتر بدانند.جروم دیوید سَلینجر که بیشتر با حروف ابتدایی نام خود «جی. دی. سلینجر» معروف است، (زاده اول ژانویه ۱۹۱۹) نویسنده معاصر آمریکایی بود. رمان های پرطرفدار وی، مانند «ناتور دشت» در نقد جامعه مدرن غرب نوشته شده‌اند. جنبه مهم زندگی سلینجر، مبهم‌بودن او برای منتقدان و هواداران اوست.
به بیان بهتر، نوعی دور از دسترس بودن است. به همین دلیل، اطلاعات زیادی درباره زندگی روزمره و عادی او موجود نیست.رمان «ناتوردشت» که در سال ۱۹۵۱ منتشر شد، نوید ظهور نویسنده‌ای نابغه را در ادبیات آمریکا داد و به سرعت به کتاب محبوب روشنفکران و ناراضیان سیاسی آن دوران بدل شد. سلینجر در دهه ۱۹۶۰ که در اوج شهرت بود، ناگهان به محاق سکوت رفت. کتاب بعدی او با نام «۹ داستان» دو سال بعد به چاپ رسید و علاوه بر طرفدارانش، منتقدان را نیز خوشحال کرد؛ چرا که این مجموعه ساختار سنتی داستان‌های کوتاه را نادیده می‌گرفت و به جای آن، ساختاری را پیشنهاد می‌کرد که در آن، داستان به تغییر در لحن و حال و هوای شخصیت‌ها وابسته است.سلینجر هیچ وقت به نوشتن زندگی نامه یا این که کسی زندگی نامه‌اش را بنویسد، رضایت نداد اما در ۳۰ سال گذشته کتاب‌های زندگی نامه‌ای تاییدنشده متعددی درباره او چاپ شد که معروف‌ترین آن ها نوشته «یان همیلتون» بود. سرانجام سلینجر در ۲۷ ژانویه ۲۰۱۰ و به مرگ طبیعی در محل زندگی خود در شهر کوچک کورنیش در نیوهمپشایر درگذشت.
داریوش مهرجویی در سال ۱۳۷۳ فیلم «پری» را بر اساس کتاب «فرنی و زویی» ساخت. نمایش فیلم پری در سال ۱۹۹۷ در آمریکا باعث شد، بحث شکایت سلینجر از تهیه کننده ایرانی فیلم پیش بیاید که البته رفع و رجوع شد. در صحنه ای از فیلم دیگر مهرجویی «هامون»، حمید (خسرو شکیبایی) نسخه انگلیسی فرنی و زویی را به مهشید (بیتا فرهی) نشان می دهد و آن را کتابی پر از درد و راز و رمز و عشق معرفی می کند؛ چهار واژه ای که روی جلد یکی از چاپ های انگلیسی کتاب هم درج شده است.
- 11
- 2
