امنیت شغلی خبرنگاران در گرو چیست؟

ایسنا با تعدادی از مدیران مسوول روزنامه‌ها گفت‌وگویی انجام داده است، که هر یک از آن‌ها راه‌حل‌هایی را برای امنیت شغلی خبرنگاران پیشنهاد داده‌اند.

محمد سلطانی‌فر ـ معاون مطبوعاتی ـ نیز در نخستین نشست هم‌اندیشی با خبرنگاران حوزه رسانه که پنجم اردیبهشت امسال برگزار شد، به بیمه خبرنگاران اشاره کرد و یادآور شد: «تصمیم گرفتیم شکل حمایتی از روزنامه‌نگاران را به شیوه سنتی برگردانیم و در همین راستا طرح اشتراک مجلات و بیمه را تعطیل کردیم. به این ترتیب هزینه بیمه خبرنگاران به سبد یارانه مستقیم مدیران مسؤول برگردانده می‌شود و در مقابل مدیران مسؤول موظف‌ هستند که نیروهای خودشان را بیمه کنند. در غیر این صورت از تسهیلات و کمک‌های وزارت ارشاد محروم می‌شوند.»

ایجاد صندوقی برای آینده خبرنگاران

مهدی رحمانیان ـ مدیر مسوول روزنامه شرق ـ معتقد است که رسانه‌های مکتوب در دنیا تا حدی به دلیل ظهور رسانه‌های دیجیتال دچار کاهش تیراژ شده‌اند؛ بنابراین رسانه‌های دیجیتال را باید جدی‌تر گرفت و خبرنگاران باید خودشان به سمت این نوع رسانه‌ها گرایش پیدا کنند.

او مدیریت در کار رسانه و غیررسانه را دارای نقش برجسته‌ای می‌داند و از نظر او مدیریت رسانه یک دانش و تجربه است.

مدیر مسوول روزنامه شرق معتقد است که ایجاد صندوق برای خبرنگاران را باید جدی‌تر گرفت زیرا می‌تواند از خبرنگارانی که رسانه‌شان به هر دلیلی تعطیل می‌شود تا زمانی که رسانه جدیدی برای کار پیدا کنند، حمایت کند.

رحمانیان به انجمن صنفی روزنامه‌نگاران اشاره می‌کند و ادامه می‌دهد: اگر ما انجمن صنفی روزنامه‌نگاران داشتیم، این انجمن می‌توانست با روزنامه‌نگاران هماهنگ کند تا درصدی از حقوقشان برای صندوق کم شود. همچنین اگر مدیران رسانه هم ملزم می‌شدند تا درصدی به این صندوق بدهند و دولت هم کمک کند، به نظرم صندوق با این سه درصد می‌تواند حامی روزنامه‌نگارانی باشد که شغل خود را از دست می‌دهند.

به انجمن صنفی قوی نیاز داریم

حسین عبداللهی ـ مدیرمسوول روزنامه آرمان امروز ـ با اشاره به بی‌ثبات بودن امنیت شغلی خبرنگاران می‌گوید: تا زمانی که صنف مطبوعات و روزنامه‌نگاران وجود نداشته باشد و روزنامه‌نگاران فاقد اتحادیه و سندیکا باشند این مشکل ادامه خواهد داشت؛ بنابراین تا زمانی که سندیکا، اتحادیه و انجمن روزنامه‌نگاران نباشد، نمی‌توانند دنبال مطالبات صنفی روزنامه‌نگاران باشند.  

او امنیت شغلی خبرنگار را در چند عامل خلاصه و اظهار می‌کند: زمانی امنیت شغلی به وجود می‌آید که یک انجمن صنفی قوی و دولتی که از بخش خصوصی حمایت می‌کند، داشته باشیم. همچنین اگر مدیران رسانه‌ای داشته باشیم که دغدغه اطلاع‌رسانی دارند و بتوانند با شکوفایی رسانه‌ای فضای شاداب و مطلوب را برای مردم که روزنامه‌نگاران هم جزو آن‌ها هستند، ایجاد کنند، امنیت خواهیم داشت. همچنین دولت در انجمن‌ها دخالت نکند و یارانه متعلق به رسانه را به موقع پرداخت کند وگرنه روزنامه‌ها نمی‌توانند سرپا بمانند.

منصور مظفری ـ مدیرمسوول روزنامه آفتاب یزد ـ در همین راستا می‌گوید: اکنون بحث فرهنگ و رسانه در رده آخر است و اگر کارفرما تامین نباشد حتما در روند شغلی خبرنگاران تاثیر می‌گذارد؛ البته بنده معتقدم نباید این مساله بهانه‌ای شود؛ یعنی اگر کارفرما در تنگنا قرار بگیرد باید امنیت شغلی خبرنگار را فراهم کند؛ بنابراین خبرنگار یک شخصیت مستقل خواهد بود نه یک شخصیت وابسته.

او معتقد است که خبرنگاران باید دارای انجمن یا اتحادیه بسیار قوی باشند و افرادی که عضو این انجمن‌ها می‌شوند، خبرنگار واقعی باشند.

هر فردی که رسانه دارد باید خبرنگاران را بیمه کند

عبدالرسول وصال ـ مدیرمسؤول پیشین روزنامه‌های شهروند و ایران ـ راه‌اندازی یک رسانه را نیازمند مطالعه اقتصادی می‌داند و از نظر او هر فردی که می‌خواهد آن را راه بیاندازد باید این مطالعه را انجام دهد.

این فعال رسانه‌ای به بیمه خبرنگاران اشاره می‌کند و می‌گوید: هر فردی که رسانه دارد باید خبرنگاران را بیمه کند به دلیل اینکه قانون جاری مملکت است و حداقل انتظار کسی که کار می‌کند این است که بیمه شود. معاونت مطبوعاتی در دوران حسین انتظامی سازوکاری برای بیمه خبرنگاران داشت و تشویقی به وجود آورد که بخشی از سهم بیمه کارفرما را معاونت مطبوعاتی به صورت یارانه می‌داد. بنابراین بیمه باید به درستی انجام بگیرد و نباید خللی داشته باشد.

وصال در پایان اظهار می‌کند: تا به حال فردی برای صندوق آتیه خبرنگاران گامی برنداشته، خوب است که دولت یارانه‌ای که در این زمینه هدفمند کرده است را به سمت صندوق تامین آتیه خبرنگاران ببرد تا خبرنگار حداقل بعد از سال‌ها خدمت، به انجام کارهای بی‌ربط با تخصصش مجبور نشود.