به راستی هیچ چیز هرگز جای رفیق گمشده را پر نخواهد کرد.
نمیتوان برای خود دوستان قدیمی درست کرد.
هیچ چیز با این گنجینه ی خاطرات مشترک، این همه رنجها و مصائبِ با هم چشیده، این همه قهرها و آشتیها و هیجانهای تند همسنگ نیست.
این دوستیها تکرار نمیشوند.
کسی که نهال بلوطی به این امید مینشاند که به زودی در سایه اش بنشیند، خیالی خام میپرورد…!
برگرفته از کتاب زمین انسانها نوشته آنتوان دوسنت اگزوپری
- 28
- 9