متن و ترجمه ی سوره احزاب بهمراه فضایل

سوره احزاب یکى از پربارترین سوره هاى قرآن مجید است

سوره احزاب

سوره احزاب به موضوعاتی اشاره دارد که از آن ها می توان به بعضی از قانون های دوره جاهلیت، وظایف همسران پیامبر( ص)، پیروی نکردن از کافران و اطاعت از خداوند، داستان ازدواج پیامبر( ص) با زینب بنت جحش و مسأله حجاب اشاره کرد.

علت نام گذاری این سوره به اَحزاب به این جهت است که داستان جنگ احزاب( یا همان جنگ خندق) در بخش از این سوره روایت شده است. سه بار در دو آیه ی( آیه های ۲۰ و ۲۲) این سوره از واژه احزاب استفاده شده که به معنای گروه ها می باشد.

ویژگیهای سوره احزاب

سوره احزاب برای مومنان، بیانگر دستورات مهم اخلاقی میباشد که از آن ها می توان به سخن نیکو و منطقی، تقوا، خودسازی، اطاعت از خداوند و پیامبر، اصلاح اخلاقی و رفتاری اشاره کرد.

شأن نزول و محتوای سوره احزاب

از پربارترین سوره هاى قرآن مجید می توان سوره احزاب را نام برد که در زمینه اصول و فروع اسلام، مسایل متنوع و بسیار مهمى را بیان مى کند. هفت بخش در این سوره وجود دارد که عبارتند از:

- بخش اول سوره احزاب:

پیامبر اسلام صلى الله علیه و آله و سلم در سرآغاز سوره احزاب به اطاعت خداوند و ترک تبعیت از کافران و پیشنهادهاى منافقان دعوت شده است و این قسمت از سوره به او اطمینان مى دهد که به عنوان یک حامی دربرابر کارشکنیهاى آن ها می باشد.

- بخش دوم سوره احزاب:

بخش دوم سوره احزاب، بیانگر قسمتی از خرافات زمان جاهلیت مانند مسئله ظهار میباشد که زن و مرد به وسیله آن از هم طلاق می گرفتند و علاوه بر آن می توان از مسئله پسرخواندگى( تبنى) یاد کرد که پیوندهاى خویشاوندى را در پیوندهاى واقعى و طبیعى منحصر مى سازد.

- بخش سوم سوره احزاب:

مهمترین بخش سوره احزاب، بخش سوم آن میباشد که در این بخش به مباحثی همچون پیروزى اعجاز آمیز مسلمین بر کفار، جنگ احزاب و حوادث تکان دهنده آن، کارشکنیها و بهانه جوئیهاى گوناگون منافقان و پیمان شکنى آنان پرداخته است و دستورهاى جامع و جالبى در این زمینه ذکر شده است.

- بخش چهارم سوره احزاب:

از همسران پیامبر که باید الگو و اسوه در هر چیزی براى زنان مسلمان باشند، در بخش چهارم سوره احزاب یاد شده است و به شرح دستورات مهمى برای آن ها مى پردازد.

- بخش پنجم سوره احزاب:

بخش پنجم سوره احزاب، یادآور داستان زینب دختر جحش میباشد که روزى به عنوان همسر پسر خوانده پیغمبر صلى الله علیه و آله و سلم زید محسوب میشد ولی بعد از گذشت مدتی از او طلاق گرفت و با پیامبر صلى الله علیه وآله وسلم به فرمان خدا ازدواج کرد و بهانه اى براى منافقان شد.

- بخش ششم سوره احزاب:

در بخش ششم سوره احزاب درخصوص مسئله حجاب سخن مى گوید که رابطه نزدیکی با بخشهاى گذشته دارد و به تمامی زنان با ایمان توصیه مى کند تا این دستور اسلامى را رعایت کنند.

- بخش هفتم سوره احزاب:

آخرین بخش سوره احزاب را بخش هفتم آن تشکیل مى دهد که بیانگر مسئله مهم معاد است و به شرح مسائلی همچون راه نجات در آن عرصه عظیم و مسئله امانت دارى بزرگ انسان( تعهد و تکلیف و مسئولیت او) می پردازد.

فضیلت قرائت و خواص سوره احزاب

> از نبی مکرم اسلام صلی الله علیه و آله و سلم درباره ی فضیلت سوره احزاب نقل شده :قرائت کننده ی سوره احزاب، اگر این سوره را به خانواده اش آموزش دهد از عذاب قبر در امان می ماند.

> فرموده ی امام صادق علیه السلام درباره ی سوره احزاب اینست که:اگر کسی به دفعات زیاد، سوره احزاب را بخواند؛ در همسایگی و جوار پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم در روز قیامت خواهد بود.

آثار و برکات سوره احزاب

> افزایش خواستگار:

پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله وسلم درمورد برکات سوره احزاب می فرماید:دختری که خواستگار ندارد با قرائت این سوره، تعداد خواستگارانش زیاد می شود و علاوه بر آن از دیگر خواص این سوره می توان به افزایش میل و رغبت آقایان به دختر اشاره کرد. این سوره با برخورداری از روایات عجیب برای بخت گشایی دختران، تاکید بسیاری دارد؛ به عنوان مثال ، پیامبر( ص) در یکی از روایات می فرمایند که تلاوت این سوره حتی برای شخص فقیر و درمانده، فوق العاده مؤثر است. یکی از دیگر خواص سوره احزاب اینست که نه تنها برای یک دختر، مؤثر است بلکه برای تمام دختران مجرد همان خانه که خواستگار ندارند نیز اثر دارد.

بر طبق روایات باید سوره احزاب بر روی پوست آهو نوشته شود و با قرار دادن آن در یک ظرف درب بسته( مانند کوزه یا ظرف شیشه ای)، در خانه نگهداری شود و نیازی نیس که شخص، حتماً آن را همراه خود داشته باشد.

> برآورده شدن ۱۰۰ حاجت:

عبدالله بن مغیره به نقل از موسی بن جعفر علیه السلام گفت:هر کس پیش از آنکه برخیزد یا با کسی سخن بگوید در تعقیب نماز صبح و مغرب به تلاوت آیه ۵۶ این سوره« ان الله و ملائکة...» بپردازد و بعد بگوید:« اللهم صل علی محمدالنبی و ذریته» خداوند صد حاجت از حوائج او را را برآورده می کند؛ به اینصورت که هفتاد حاجتش در دنیا و سی حاجت دیگرش در اخرت، مستجاب میشود.

سوره احزاب درباره پیروی‌نکردن از کافران و اطاعت از خداوند و ... سخن می‌گوید

عبدالله گوید پرسیدم معنی صلاة خدا و ملائکه و مومنین چیست؟

فرمودند:صلاة خدا به معنی رحمت او میباشد درحالیکه صلاة ملائکه به معنای ستایش و مدحشان است برای پیامبر و صلاة مومنیت دعاست برای پیامبر و آلش.

از اسرار آل محمد در موضوع صلوات بر پیامبر و آلش چنین آمده:

« اللهم صلی علی محمد و آل محمد فی الاولین، و صلی علی محمد و آل محمد فی الاخرین، وصلی علی محمد و آل محمد فی الملا الاعلی و صلی علی محمد و آل محمد فی المرسلین، اللهماعط محمداً و آل محمد، الوسیله و الشرف و الفضیله و ادرجة الکبیرة اللهم انی آمنت بمحمد و لم اره فلا تحرمنی یوم القیامه رویته و ارزقنی صحبته و توفنی علی ملته و اسقنی من حوضه مشرباً رویا سائغا هنیئاً لا اظمأ بعده ابداً انک علی کل شیء قدیر، اللهم کما آمنت بمحمد و لم اره فعرفنی فی الجنان وجهه، اللهم بلّغ روح عنی تحیّة کثیرة و سلاما»

پس کسی که بر پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله وسلم در هر بامداد سه بار و در هر شامگاه سه بار این چنین صلوات بفرستد تمام گناهان و خطاهایش نابود و محو شود و ایام شادیش تداوم یابد و دعایش مستجاب گردد و به آرزویش برسد و روزیش فراوان شود و بر پیروزی بر دشمن یاری شود و اسباب خیر و نیکی برایش فراهم گردد و در بهشت برین از همنشینان پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم باشد.

متن سوره احزاب همراه با معنی

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ

به نام خداوند رحمتگر مهربان

یَا أَیُّهَا النَّبِیُّ اتَّقِ اللَّهَ وَلَا تُطِعِ الْكَافِرِینَ وَالْمُنَافِقِینَ إِنَّ اللَّهَ كَانَ عَلِیمًا حَكِیمًا ﴿۱﴾

ای پیامبر تقوی الهی پیشه كن و از كافران و منافقان اطاعت منما، خداوند عالم و حكیم است.( ۱)

وَاتَّبِعْ مَا یُوحَى إِلَیْكَ مِنْ رَبِّكَ إِنَّ اللَّهَ كَانَ بِمَا تَعْمَلُونَ خَبِیرًا ﴿۲﴾

و از آنچه از سوی پروردگارت به تو وحی می‏شود پیروی نما كه خداوند به آنچه انجام می‏دهید آگاه است.( ۲)

وَتَوَكَّلْ عَلَى اللَّهِ وَكَفَى بِاللَّهِ وَكِیلًا ﴿۳﴾

و توكل بر خدا كن، و همین بس كه خدا حافظ و مدافع انسان باشد.( ۳)

مَا جَعَلَ اللَّهُ لِرَجُلٍ مِنْ قَلْبَیْنِ فِی جَوْفِهِ وَمَا جَعَلَ أَزْوَاجَكُمُ اللَّائِی تُظَاهِرُونَ مِنْهُنَّ أُمَّهَاتِكُمْ وَمَا جَعَلَ أَدْعِیَاءَكُمْ أَبْنَاءَكُمْ ذَلِكُمْ قَوْلُكُمْ بِأَفْوَاهِكُمْ وَاللَّهُ یَقُولُ الْحَقَّ وَهُوَ یَهْدِی السَّبِیلَ ﴿۴﴾

خداوند برای هیچكس دو قلب در درون وجودش نیافریده، و هرگز همسرانتان را كه مورد« ظهار» قرار می‏دهید مادران شما قرار نداده، و( نیز) فرزندخوانده‏ های شما را فرزند حقیقی قرار نداده است، این سخنی است كه شما تنها به زبان خود می‏گوئید( سخنی باطل و بیماخذ) ولی خداوند حق می‏گوید، و به راه راست هدایت می‏كند.( ۴)

ادْعُوهُمْ لِآبَائِهِمْ هُوَ أَقْسَطُ عِنْدَ اللَّهِ فَإِنْ لَمْ تَعْلَمُوا آبَاءَهُمْ فَإِخْوَانُكُمْ فِی الدِّینِ وَمَوَالِیكُمْ وَلَیْسَ عَلَیْكُمْ جُنَاحٌ فِیمَا أَخْطَأْتُمْ بِهِ وَلَكِنْ مَا تَعَمَّدَتْ قُلُوبُكُمْ وَكَانَ اللَّهُ غَفُورًا رَحِیمًا ﴿۵﴾

آنها را به نام پدرانشان بخوانید كه این كار نزد خدا عادلانه تر است، و اگر پدران آن ها را نمی‏شناسید آن ها برادران دینی و موالی شما هستند، ولی گناهی بر شما نیست در خطاهائی كه( در این مورد ) از شما سر می‏زند( و بیتوجه آن ها را به نام دیگران صدا می‏زنید) ولی آنچه را از روی عمد می‏گوئید( مورد حساب قرار خواهد داد) و خداوند غفور و رحیم است.( ۵)

النَّبِیُّ أَوْلَى بِالْمُؤْمِنِینَ مِنْ أَنْفُسِهِمْ وَأَزْوَاجُهُ أُمَّهَاتُهُمْ وَأُولُو الْأَرْحَامِ بَعْضُهُمْ أَوْلَى بِبَعْضٍ فِی كِتَابِ اللَّهِ مِنَ الْمُؤْمِنِینَ وَالْمُهَاجِرِینَ إِلَّا أَنْ تَفْعَلُوا إِلَى أَوْلِیَائِكُمْ مَعْرُوفًا كَانَ ذَلِكَ فِی الْكِتَابِ مَسْطُورًا ﴿۶﴾

پیامبر نسبت به مؤ منان از خود آن ها اولی است، و همسران او مادران آن ها( مؤ منان) محسوب می‏شوند، و خویشاوندان نسبت به یكدیگر از مؤ منان و مهاجران در آنچه خدا مقرر داشته اولی هستند، مگر اینكه بخواهید نسبت به دوستانشان نیكی كنید( و سهمی از اموال خود به آن ها بدهید) این حكم در كتاب الهی نوشته شده است.( ۶)

وَإِذْ أَخَذْنَا مِنَ النَّبِیِّینَ مِیثَاقَهُمْ وَمِنْكَ وَمِنْ نُوحٍ وَإِبْرَاهِیمَ وَمُوسَى وَعِیسَى ابْنِ مَرْیَمَ وَأَخَذْنَا مِنْهُمْ مِیثَاقًا غَلِیظًا ﴿۷﴾

به خاطر بیاور هنگامی را كه از پیامبران پیمان گرفتیم، و از تو و از نوح و ابراهیم و موسی و عیسی بن مریم، و از همه آن ها پیمان محكمی گرفتیم( كه در ادای مسئولیت تبلیغ و رسالت و رهبری كوتاهی نكنند).( ۷)

لِیَسْأَلَ الصَّادِقِینَ عَنْ صِدْقِهِمْ وَأَعَدَّ لِلْكَافِرِینَ عَذَابًا أَلِیمًا ﴿۸﴾

تا خدا از صدق راستگویان سؤ ال كند و برای كافران عذاب دردناك آماده ساخته است.( ۸)

یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا اذْكُرُوا نِعْمَةَ اللَّهِ عَلَیْكُمْ إِذْ جَاءَتْكُمْ جُنُودٌ فَأَرْسَلْنَا عَلَیْهِمْ رِیحًا وَجُنُودًا لَمْ تَرَوْهَا وَكَانَ اللَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِیرًا ﴿۹﴾

ای كسانی كه ایمان آورده‏ اید نعمت خدا را بر خودتان به یاد آورید در آن هنگام كه لشكرهای( عظیمی) به سراغ شما آمدند، ولی ما باد و طوفان سختی بر آن ها فرستادیم و لشكریانی كه آن ها را نمی‏دیدید( و به این وسیله آن ها را در هم شكستیم) و خداوند به آنچه انجام می‏دهید بینا است.( ۹)

إِذْ جَاءُوكُمْ مِنْ فَوْقِكُمْ وَمِنْ أَسْفَلَ مِنْكُمْ وَإِذْ زَاغَتِ الْأَبْصَارُ وَبَلَغَتِ الْقُلُوبُ الْحَنَاجِرَ وَتَظُنُّونَ بِاللَّهِ الظُّنُونَا ﴿۱۰﴾

به خاطر بیاورید زمانی را كه آن ها از طرف بالا و پایین( شهر) شما وارد شدند( و مدینه را محاصره كردند) و زمانی را كه چشمها از شدت وحشت خیره شده بود، و جانها به لب رسیده بود، و گمانهای گوناگون بدی به خدا می‏بردید!( ۱۰)

هُنَالِكَ ابْتُلِیَ الْمُؤْمِنُونَ وَزُلْزِلُوا زِلْزَالًا شَدِیدًا ﴿۱۱﴾

در آنجا مؤ منان ازمایش شدند و تكان سختی خوردند.( ۱۱)

وَإِذْ یَقُولُ الْمُنَافِقُونَ وَالَّذِینَ فِی قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ مَا وَعَدَنَا اللَّهُ وَرَسُولُهُ إِلَّا غُرُورًا ﴿۱۲﴾

بخاطر بیاورید زمانی را كه منافقان و آن ها كه در دلهایشان بیماری بود می‏گفتند خدا و پیامبرش جز وعده‏ های دروغین به ما نداده‏ اند.( ۱۲)

وَإِذْ قَالَتْ طَائِفَةٌ مِنْهُمْ یَا أَهْلَ یَثْرِبَ لَا مُقَامَ لَكُمْ فَارْجِعُوا وَیَسْتَأْذِنُ فَرِیقٌ مِنْهُمُ النَّبِیَّ یَقُولُونَ إِنَّ بُیُوتَنَا عَوْرَةٌ وَمَا هِیَ بِعَوْرَةٍ إِنْ یُرِیدُونَ إِلَّا فِرَارًا ﴿۱۳﴾

و نیز بخاطر بیاورید زمانی را كه گروهی از آن ها گفتند:ای اهل یثرب( مردم مدینه)! اینجا جای توقف شما نیست، به خانه‏ های خود باز گردید، و گروهی از آنان از پیامبر اجازه بازگشت می‏خواستند و می‏گفتند خانه‏ های ما بدون حفاظ است، در حالی كه بدون حفاظ نبود، آن ها فقط می‏خواستند( از جنگ) فرار كنند!( ۱۳)

وَلَوْ دُخِلَتْ عَلَیْهِمْ مِنْ أَقْطَارِهَا ثُمَّ سُئِلُوا الْفِتْنَةَ لَآتَوْهَا وَمَا تَلَبَّثُوا بِهَا إِلَّا یَسِیرًا ﴿۱۴﴾

آن ها چنان بودند كه اگر دشمنان از اطراف و جوانب مدینه بر آنان وارد می‏شدند و پیشنهاد بازگشت بسوی شرك به آن ها می‏كردند می‏پذیرفتند، و جز مدت كمی برای انتخاب این راه درنگ نمی‏كردند.( ۱۴)

وَلَقَدْ كَانُوا عَاهَدُوا اللَّهَ مِنْ قَبْلُ لَا یُوَلُّونَ الْأَدْبَارَ وَكَانَ عَهْدُ اللَّهِ مَسْئُولًا ﴿۱۵﴾

آن ها قبل از این با خدا عهد كرده بودند كه پشت به دشمن نكنند، و عهد الهی مورد سؤ ال قرار خواهد گرفت( و دربرابر آن مسئولند).( ۱۵)

قُلْ لَنْ یَنْفَعَكُمُ الْفِرَارُ إِنْ فَرَرْتُمْ مِنَ الْمَوْتِ أَوِ الْقَتْلِ وَإِذًا لَا تُمَتَّعُونَ إِلَّا قَلِیلًا ﴿۱۶﴾

بگو:اگر از مرگ یا كشته شدن فرار كنید سودی به حال شما نخواهد داشت، و در آن هنگام جز بهره كمی از زندگانی نخواهید گرفت.( ۱۶)

قُلْ مَنْ ذَا الَّذِی یَعْصِمُكُمْ مِنَ اللَّهِ إِنْ أَرَادَ بِكُمْ سُوءًا أَوْ أَرَادَ بِكُمْ رَحْمَةً وَلَا یَجِدُونَ لَهُمْ مِنْ دُونِ اللَّهِ وَلِیًّا وَلَا نَصِیرًا ﴿۱۷﴾

بگو:چه كسی می‏تواند شما را دربرابر اراده خدا حفظ كند اگر او مصیبت یا رحمتی را برای شما اراده كرده، و غیر از خدا هیچ سرپرست و یاوری نخواهند یافت.( ۱۷)

قَدْ یَعْلَمُ اللَّهُ الْمُعَوِّقِینَ مِنْكُمْ وَالْقَائِلِینَ لِإِخْوَانِهِمْ هَلُمَّ إِلَیْنَا وَلَا یَأْتُونَ الْبَأْسَ إِلَّا قَلِیلًا ﴿۱۸﴾

خداوند كسانی كه مردم را از جنگ باز می‏داشتند و كسانی را كه به برادران خود می‏گفتند بسوی ما بیائید( و خود را از معركه بیرون كشید) به خوبی می‏شناسد آن ها( مردمی ضعیفند و) جز به مقدار كمی كارزار نمی‏كنند.( ۱۸)

أَشِحَّةً عَلَیْكُمْ فَإِذَا جَاءَ الْخَوْفُ رَأَیْتَهُمْ یَنْظُرُونَ إِلَیْكَ تَدُورُ أَعْیُنُهُمْ كَالَّذِی یُغْشَى عَلَیْهِ مِنَ الْمَوْتِ فَإِذَا ذَهَبَ الْخَوْفُ سَلَقُوكُمْ بِأَلْسِنَةٍ حِدَادٍ أَشِحَّةً عَلَى الْخَیْرِ أُولَئِكَ لَمْ یُؤْمِنُوا فَأَحْبَطَ اللَّهُ أَعْمَالَهُمْ وَكَانَ ذَلِكَ عَلَى اللَّهِ یَسِیرًا ﴿۱۹﴾

آنها در همه چیز نسبت به شما بخیلند، و هنگامی كه لحظات ترس و بحرانی پیش آید مشاهده می‏كنی آنچنان به تو نگاه می‏كنند و چشمهایشان در حدقه می‏چرخد كه گوئی می‏خواهند قالب تهی كنند! اما هنگامی كه حالت خوف و ترس فرو نشست زبانهای تند و خشن خود را با انبوهی از خشم و عصبانیت بر شما می‏گشایند( و سهم خود را از غنائم مطالبه می‏كنند!) در حالی كه در آن نیز حریص و بخیلند، آن ها هرگز ایمان نیاورده‏ اند لذا خداوند اعمالشان را حبط و نابود كرد و این كار بر خدا آسان است.( ۱۹)

یَحْسَبُونَ الْأَحْزَابَ لَمْ یَذْهَبُوا وَإِنْ یَأْتِ الْأَحْزَابُ یَوَدُّوا لَوْ أَنَّهُمْ بَادُونَ فِی الْأَعْرَابِ یَسْأَلُونَ عَنْ أَنْبَائِكُمْ وَلَوْ كَانُوا فِیكُمْ مَا قَاتَلُوا إِلَّا قَلِیلًا ﴿۲۰﴾

آن ها گمان می‏كنند هنوز لشكر احزاب نرفته‏ اند، و اگر برگردند اینها دوست می‏دارند در میان اعراب بادیه نشین پراكنده و پنهان شوند و از اخبار شما جویا گردند و اگر در میان شما باشند جز كمی پیكار نمی‏كنند.( ۲۰)

لَقَدْ كَانَ لَكُمْ فِی رَسُولِ اللَّهِ أُسْوَةٌ حَسَنَةٌ لِمَنْ كَانَ یَرْجُو اللَّهَ وَالْیَوْمَ الْآخِرَ وَذَكَرَ اللَّهَ كَثِیرًا ﴿۲۱﴾

برای شما در زندگی رسول خدا سرمشق نیكوئی بود، برای آن ها كه امید به رحمت خدا و روز رستاخیز دارند، و خدا را بسیار یاد می‏كنند.( ۲۱)

وَلَمَّا رَأَى الْمُؤْمِنُونَ الْأَحْزَابَ قَالُوا هَذَا مَا وَعَدَنَا اللَّهُ وَرَسُولُهُ وَصَدَقَ اللَّهُ وَرَسُولُهُ وَمَا زَادَهُمْ إِلَّا إِیمَانًا وَتَسْلِیمًا ﴿۲۲﴾

هنگامی كه مؤ منان، لشكر احزاب را دیدند، گفتند:این همان است كه خدا و رسولش به ما وعده فرموده و خدا و رسولش راست گفته‏ اند، و این موضوع جز بر ایمان و تسلیم آن ها چیزی نیفزود.( ۲۲)

مِنَ الْمُؤْمِنِینَ رِجَالٌ صَدَقُوا مَا عَاهَدُوا اللَّهَ عَلَیْهِ فَمِنْهُمْ مَنْ قَضَى نَحْبَهُ وَمِنْهُمْ مَنْ یَنْتَظِرُ وَمَا بَدَّلُوا تَبْدِیلًا ﴿۲۳﴾

در میان مؤ منان مردانی هستند كه بر سر عهدی كه با خدا بستند صادقانه ایستاده‏ اند، بعضی پیمان خود را به آخر بردند( و در راه او شربت شهادت نوشیدند) و بعضی دیگر در انتظارند و هرگز تغییر و تبدیلی در عهد و پیمان خود نداده‏ اند.( ۲۳)

لِیَجْزِیَ اللَّهُ الصَّادِقِینَ بِصِدْقِهِمْ وَیُعَذِّبَ الْمُنَافِقِینَ إِنْ شَاءَ أَوْ یَتُوبَ عَلَیْهِمْ إِنَّ اللَّهَ كَانَ غَفُورًا رَحِیمًا ﴿۲۴﴾

هدف این است كه خداوند صادقان را بخاطر صدقشان پاداش ‍ دهد، و منافقان را هرگاه بخواهد عذاب كند یا( اگر توبه كنند) توبه آن ها را بپذیرد، چرا كه خداوند غفور و رحیم است.( ۲۴)

وَرَدَّ اللَّهُ الَّذِینَ كَفَرُوا بِغَیْظِهِمْ لَمْ یَنَالُوا خَیْرًا وَكَفَى اللَّهُ الْمُؤْمِنِینَ الْقِتَالَ وَكَانَ اللَّهُ قَوِیًّا عَزِیزًا ﴿۲۵﴾

خدا احزاب كافر را با دلی مملو از خشم باز گرداند بیآنكه نتیجه‏ ای از كار خود گرفته باشند، و خداوند در این میدان مؤ منان را از جنگ بینیاز ساخت،( و پیروزی را نصیبشان كرد) و خدا قوی و شكست ناپذیر است!( ۲۵)

وَأَنْزَلَ الَّذِینَ ظَاهَرُوهُمْ مِنْ أَهْلِ الْكِتَابِ مِنْ صَیَاصِیهِمْ وَقَذَفَ فِی قُلُوبِهِمُ الرُّعْبَ فَرِیقًا تَقْتُلُونَ وَتَأْسِرُونَ فَرِیقًا ﴿۲۶﴾

خداوند گروهی از اهل كتاب را كه از آنها( مشركان عرب) حمایت كردند از قلعه‏ های محكمشان پایین كشید، و در دلهای آن ها رعب افكند( كارشان به جائی رسید كه) گروهی را به قتل می‏رساندید و گروهی را اسیر می‏كردید.( ۲۶)

وَأَوْرَثَكُمْ أَرْضَهُمْ وَدِیَارَهُمْ وَأَمْوَالَهُمْ وَأَرْضًا لَمْ تَطَئُوهَا وَكَانَ اللَّهُ عَلَى كُلِّ شَیْءٍ قَدِیرًا ﴿۲۷﴾

و زمینها و خانه‏ هایشان را در اختیار شما گذاشت و( همچنین) زمینی را كه هرگز در آن گام ننهاده بودید و خداوند بر هر چیزی قادر است.( ۲۷)

یَا أَیُّهَا النَّبِیُّ قُلْ لِأَزْوَاجِكَ إِنْ كُنْتُنَّ تُرِدْنَ الْحَیَاةَ الدُّنْیَا وَزِینَتَهَا فَتَعَالَیْنَ أُمَتِّعْكُنَّ وَأُسَرِّحْكُنَّ سَرَاحًا جَمِیلًا ﴿۲۸﴾

ای پیامبر! به همسرانت بگو:اگر شما زندگی دنیا و زرق و برق آنرا می‏خواهید بیائید هدیه‏ ای به شما دهم و شما را به طرز نیكوئی رها سازم!( ۲۸)

وَإِنْ كُنْتُنَّ تُرِدْنَ اللَّهَ وَرَسُولَهُ وَالدَّارَ الْآخِرَةَ فَإِنَّ اللَّهَ أَعَدَّ لِلْمُحْسِنَاتِ مِنْكُنَّ أَجْرًا عَظِیمًا ﴿۲۹﴾

و اگر شما خدا و پیامبرش و سرای آخرت را طالب هستید خداوند برای نیكوكاران شما پاداش عظیم آماده ساخته است.( ۲۹)

یَا نِسَاءَ النَّبِیِّ مَنْ یَأْتِ مِنْكُنَّ بِفَاحِشَةٍ مُبَیِّنَةٍ یُضَاعَفْ لَهَا الْعَذَابُ ضِعْفَیْنِ وَكَانَ ذَلِكَ عَلَى اللَّهِ یَسِیرًا ﴿۳۰﴾

ای همسران پیامبر! هر كدام از شما گناه آشكار و فاحشی مرتكب شود عذاب او دو چندان خواهد بود، و این برای خدا آسان است.( ۳۰)

وَمَنْ یَقْنُتْ مِنْكُنَّ لِلَّهِ وَرَسُولِهِ وَتَعْمَلْ صَالِحًا نُؤْتِهَا أَجْرَهَا مَرَّتَیْنِ وَأَعْتَدْنَا لَهَا رِزْقًا كَرِیمًا ﴿۳۱﴾

و هر كس از شما برای خدا و پیامبرش خضوع كند، و عمل صالح انجام دهد، پاداش او را دو چندان خواهیم ساخت، و روزی پر ارزشی برای او فراهم ساخته‏ ایم.( ۳۱)

یَا نِسَاءَ النَّبِیِّ لَسْتُنَّ كَأَحَدٍ مِنَ النِّسَاءِ إِنِ اتَّقَیْتُنَّ فَلَا تَخْضَعْنَ بِالْقَوْلِ فَیَطْمَعَ الَّذِی فِی قَلْبِهِ مَرَضٌ وَقُلْنَ قَوْلًا مَعْرُوفًا ﴿۳۲﴾

ای همسران پیامبر! شما همچون یكی از زنان معمولی نیستید اگر تقوی پیشه كنید، بنابر این به گونه‏ ای هوس انگیز سخن نگوئید كه بیماردلان در شما طمع كنند و سخن شایسته بگوئید.( ۳۲)

وَقَرْنَ فِی بُیُوتِكُنَّ وَلَا تَبَرَّجْنَ تَبَرُّجَ الْجَاهِلِیَّةِ الْأُولَى وَأَقِمْنَ الصَّلَاةَ وَآتِینَ الزَّكَاةَ وَأَطِعْنَ اللَّهَ وَرَسُولَهُ إِنَّمَا یُرِیدُ اللَّهُ لِیُذْهِبَ عَنْكُمُ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَیْتِ وَیُطَهِّرَكُمْ تَطْهِیرًا ﴿۳۳﴾

و در خانه‏ های خود بمانید و همچون جاهلیت نخستین( در میان مردم) ظاهر نشوید، و نماز را بر پا دارید و زكاة را ادا كنید، و خدا و رسولش را اطاعت نمائید خداوند فقط می‏خواهد پلیدی و گناه را از شما اهلبیت دور كند و كاملا شما را پاك سازد.( ۳۳)

وَاذْكُرْنَ مَا یُتْلَى فِی بُیُوتِكُنَّ مِنْ آیَاتِ اللَّهِ وَالْحِكْمَةِ إِنَّ اللَّهَ كَانَ لَطِیفًا خَبِیرًا ﴿۳۴﴾

و آنچه را در خانه‏ های شما از آیات خداوند و حكمت دانش خوانده می‏شود یاد كنید، خداوند لطیف و خبیر است.( ۳۴)

إِنَّ الْمُسْلِمِینَ وَالْمُسْلِمَاتِ وَالْمُؤْمِنِینَ وَالْمُؤْمِنَاتِ وَالْقَانِتِینَ وَالْقَانِتَاتِ وَالصَّادِقِینَ وَالصَّادِقَاتِ وَالصَّابِرِینَ وَالصَّابِرَاتِ وَالْخَاشِعِینَ وَالْخَاشِعَاتِ وَالْمُتَصَدِّقِینَ وَالْمُتَصَدِّقَاتِ وَالصَّائِمِینَ وَالصَّائِمَاتِ وَالْحَافِظِینَ فُرُوجَهُمْ وَالْحَافِظَاتِ وَالذَّاكِرِینَ اللَّهَ كَثِیرًا وَالذَّاكِرَاتِ أَعَدَّ اللَّهُ لَهُمْ مَغْفِرَةً وَأَجْرًا عَظِیمًا ﴿۳۵﴾

مردان مسلمان و زنان مسلمان، مردان با ایمان و زنان با ایمان، مردان مطیع فرمان خدا و زنانی كه از فرمان خدا اطاعت می‏كنند، مردان راستگو و زنان راستگو، مردان صابر و شكیبا و زنان صابر و شكیبا، مردان با خشوع و زنان با خشوع، مردان انفاقگر و زنان انفاق كننده، مردان روزه دار و زنانی كه روزه می‏دارند، مردانی كه دامان خود را از آلودگی به بیعفتی حفظ می‏كنند و زنانی كه پاكدامنند، و مردانی كه بسیار به یاد خدا هستند و زنانی كه بسیار یاد خدا می‏كنند، خداوند برای همه آن ها مغفرت و پاداش عظیمی فراهم ساخته است.( ۳۵)

وَمَا كَانَ لِمُؤْمِنٍ وَلَا مُؤْمِنَةٍ إِذَا قَضَى اللَّهُ وَرَسُولُهُ أَمْرًا أَنْ یَكُونَ لَهُمُ الْخِیَرَةُ مِنْ أَمْرِهِمْ وَمَنْ یَعْصِ اللَّهَ وَرَسُولَهُ فَقَدْ ضَلَّ ضَلَالًا مُبِینًا ﴿۳۶﴾

هیچ مرد و زن با ایمانی حق ندارد هنگامی كه خدا و پیامبرش امری را لازم بدانند اختیاری از خود( دربرابر فرمان خدا) داشته باشد، و هر كس ‍ نافرمانی خدا و رسولش را كند به گمراهی آشكاری گرفتار شده است.( ۳۶)

وَإِذْ تَقُولُ لِلَّذِی أَنْعَمَ اللَّهُ عَلَیْهِ وَأَنْعَمْتَ عَلَیْهِ أَمْسِكْ عَلَیْكَ زَوْجَكَ وَاتَّقِ اللَّهَ وَتُخْفِی فِی نَفْسِكَ مَا اللَّهُ مُبْدِیهِ وَتَخْشَى النَّاسَ وَاللَّهُ أَحَقُّ أَنْ تَخْشَاهُ فَلَمَّا قَضَى زَیْدٌ مِنْهَا وَطَرًا زَوَّجْنَاكَهَا لِكَیْ لَا یَكُونَ عَلَى الْمُؤْمِنِینَ حَرَجٌ فِی أَزْوَاجِ أَدْعِیَائِهِمْ إِذَا قَضَوْا مِنْهُنَّ وَطَرًا وَكَانَ أَمْرُ اللَّهِ مَفْعُولًا ﴿۳۷﴾

به خاطر بیاور زمانی را كه به كسی كه خداوند به او نعمت داده بود و تو نیز به او نعمت داده بودی میگفتی همسرت را نگاه دار و از خدا بپرهیز( و پیوسته این امر را تكرار می‏نمودی) و تو در دل چیزی را پنهان می‏داشتی كه خداوند آنرا آشكار می‏كند، و از مردم می‏ترسیدی در حالی كه خداوند سزاوارتر است كه از او بترسی، هنگامی كه زید از همسرش جدا شد ما او را به همسری تو در آوردیم تا مشكلی برای مؤ منان در ازدواج با همسران پسرخوانده‏ های آن ها هنگامی كه از آنان طلاق گیرند نباشد، و فرمان خدا انجام شدنی است.( ۳۷)

مَا كَانَ عَلَى النَّبِیِّ مِنْ حَرَجٍ فِیمَا فَرَضَ اللَّهُ لَهُ سُنَّةَ اللَّهِ فِی الَّذِینَ خَلَوْا مِنْ قَبْلُ وَكَانَ أَمْرُ اللَّهِ قَدَرًا مَقْدُورًا ﴿۳۸﴾

هیچگونه جرمی بر پیامبر در آنچه خدا بر او واجب كرده است نیست، این سنت الهی در مورد كسانی كه پیش از این بوده‏ اند نیز جاری بوده است و فرمان خدا روی حساب و برنامه دقیقی است.( ۳۸)

الَّذِینَ یُبَلِّغُونَ رِسَالَاتِ اللَّهِ وَیَخْشَوْنَهُ وَلَا یَخْشَوْنَ أَحَدًا إِلَّا اللَّهَ وَكَفَى بِاللَّهِ حَسِیبًا ﴿۳۹﴾

( پیامبران پیشین) كسانی بودند كه تبلیغ رسالتهای الهی می‏كردند و( تنها) از او می‏ترسیدند و از هیچكس جز خدا واهمه نداشتند، و همین بس ‍ كه خداوند حسابگر( و پاداش دهنده اعمال آن ها) است.( ۳۹)

مَا كَانَ مُحَمَّدٌ أَبَا أَحَدٍ مِنْ رِجَالِكُمْ وَلَكِنْ رَسُولَ اللَّهِ وَخَاتَمَ النَّبِیِّینَ وَكَانَ اللَّهُ بِكُلِّ شَیْءٍ عَلِیمًا ﴿۴۰﴾

محمد پدر هیچیك از مردان شما نبود، ولی رسول خدا و خاتم و آخرین پیامبران است و خداوند به هر چیز آگاه است.( ۴۰)

یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا اذْكُرُوا اللَّهَ ذِكْرًا كَثِیرًا ﴿۴۱﴾

ای كسانی كه ایمان آورده‏ اید خدا را بسیار یاد كنید.( ۴۱)

وَسَبِّحُوهُ بُكْرَةً وَأَصِیلًا ﴿۴۲﴾

و صبح و شام او را تسبیح نمائید.( ۴۲)

هُوَ الَّذِی یُصَلِّی عَلَیْكُمْ وَمَلَائِكَتُهُ لِیُخْرِجَكُمْ مِنَ الظُّلُمَاتِ إِلَى النُّورِ وَكَانَ بِالْمُؤْمِنِینَ رَحِیمًا ﴿۴۳﴾

او كسی است كه بر شما درود و رحمت می‏فرستد و فرشتگان او( نیز برای شما تقاضای رحمت می‏كنند) تا شما را از ظلمات( جهل و شرك و گناه) بسوی نور( ایمان و علم و تقوی) رهنمون گردد، او نسبت به مؤ منان مهربان است.( ۴۳)

تَحِیَّتُهُمْ یَوْمَ یَلْقَوْنَهُ سَلَامٌ وَأَعَدَّ لَهُمْ أَجْرًا كَرِیمًا ﴿۴۴﴾

تحیت آنان در روزی كه او را دیدار می‏كنند سلام است، و برای آن ها پاداش پر ارزشی فراهم ساخته است.( ۴۴)

یَا أَیُّهَا النَّبِیُّ إِنَّا أَرْسَلْنَاكَ شَاهِدًا وَمُبَشِّرًا وَنَذِیرًا ﴿۴۵﴾

ای پیامبر! ما تو را بعنوان گواه فرستادیم و بشارت دهنده و انذار كننده.( ۴۵)

وَدَاعِیًا إِلَى اللَّهِ بِإِذْنِهِ وَسِرَاجًا مُنِیرًا ﴿۴۶﴾

و تو را دعوت كننده بسوی الله به فرمان او قرار دادیم، و چراغ روشنی بخش.( ۴۶)

وَبَشِّرِ الْمُؤْمِنِینَ بِأَنَّ لَهُمْ مِنَ اللَّهِ فَضْلًا كَبِیرًا ﴿۴۷﴾

و مؤ منان را بشارت ده كه برای آن ها از سوی خدا فضل و پاداش بزرگی است.( ۴۷)

وَلَا تُطِعِ الْكَافِرِینَ وَالْمُنَافِقِینَ وَدَعْ أَذَاهُمْ وَتَوَكَّلْ عَلَى اللَّهِ وَكَفَى بِاللَّهِ وَكِیلًا ﴿۴۸﴾

و از كافران و منافقان اطاعت مكن، و به آزارهای آن ها اعتنا منما، بر خدا توكل كن، و همین بس كه خدا حامی و مدافع( تو) باشد.( ۴۸)

یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا إِذَا نَكَحْتُمُ الْمُؤْمِنَاتِ ثُمَّ طَلَّقْتُمُوهُنَّ مِنْ قَبْلِ أَنْ تَمَسُّوهُنَّ فَمَا لَكُمْ عَلَیْهِنَّ مِنْ عِدَّةٍ تَعْتَدُّونَهَا فَمَتِّعُوهُنَّ وَسَرِّحُوهُنَّ سَرَاحًا جَمِیلًا ﴿۴۹﴾

ای كسانی كه ایمان آورده‏ اید هنگامی كه زنان با ایمان را ازدواج كردید و پیش از همبستر شدن طلاق دادید عدهای برای شما بر آن ها نیست كه بخواهید حساب آن را نگاه دارید، آن ها را با هدیه مناسبی بهره مند سازید و به طرز شایسته‏ ای آن ها را رها كنید.( ۴۹)

یَا أَیُّهَا النَّبِیُّ إِنَّا أَحْلَلْنَا لَكَ أَزْوَاجَكَ اللَّاتِی آتَیْتَ أُجُورَهُنَّ وَمَا مَلَكَتْ یَمِینُكَ مِمَّا أَفَاءَ اللَّهُ عَلَیْكَ وَبَنَاتِ عَمِّكَ وَبَنَاتِ عَمَّاتِكَ وَبَنَاتِ خَالِكَ وَبَنَاتِ خَالَاتِكَ اللَّاتِی هَاجَرْنَ مَعَكَ وَامْرَأَةً مُؤْمِنَةً إِنْ وَهَبَتْ نَفْسَهَا لِلنَّبِیِّ إِنْ أَرَادَ النَّبِیُّ أَنْ یَسْتَنْكِحَهَا خَالِصَةً لَكَ مِنْ دُونِ الْمُؤْمِنِینَ قَدْ عَلِمْنَا مَا فَرَضْنَا عَلَیْهِمْ فِی أَزْوَاجِهِمْ وَمَا مَلَكَتْ أَیْمَانُهُمْ لِكَیْلَا یَكُونَ عَلَیْكَ حَرَجٌ وَكَانَ اللَّهُ غَفُورًا رَحِیمًا ﴿۵۰﴾

ای پیامبر! ما همسران تو را كه مهرشان را پرداخته‏ ای برای تو حلال كردیم، و همچنین كنیزانی كه از طریق غنائمی كه خدا به تو بخشیده است مالك شده‏ ای و دختران عموی تو، و دختران عمه‏ ها، و دختران دائی تو و دختران خاله‏ ها كه با تو مهاجرت كردند، هر گاه زن با ایمانی خود را به پیامبر ببخشد( و مهری برای خود قائل نشود) چنانچه پیامبر بخواهد می‏تواند با او ازدواج كند اما چنین ازدواجی تنها برای تو مجاز است نه سایر مؤ منان، ما می‏دانیم برای آن ها در مورد همسرانشان و كنیزانشان چه حكمی مقرر داشته‏ ایم( و مصالح آن ها چه ایجاب می‏كند) این بخاطر آن است كه مشكلی( در ادای رسالت) بر تو نبوده باشد، و خداوند آمرزنده و مهربان است.( ۵۰)

تُرْجِی مَنْ تَشَاءُ مِنْهُنَّ وَتُؤْوِی إِلَیْكَ مَنْ تَشَاءُ وَمَنِ ابْتَغَیْتَ مِمَّنْ عَزَلْتَ فَلَا جُنَاحَ عَلَیْكَ ذَلِكَ أَدْنَى أَنْ تَقَرَّ أَعْیُنُهُنَّ وَلَا یَحْزَنَّ وَیَرْضَیْنَ بِمَا آتَیْتَهُنَّ كُلُّهُنَّ وَاللَّهُ یَعْلَمُ مَا فِی قُلُوبِكُمْ وَكَانَ اللَّهُ عَلِیمًا حَلِیمًا ﴿۵۱﴾

( موعد) هر یك از همسرانت را بخواهی می‏توانی بتاخیر اندازی و هر كدام را بخواهی نزد خود جای دهی، و هر گاه بعضی از آن ها را كه بر كنار ساخته‏ ای بخواهی نزد خود جای دهی گناهی بر تو نیست این حكم الهی برای روشنی چشم آن ها و اینكه غمگین نباشند و به آنچه در اختیار همه آنان می‏گذاری راضی شوند نزدیكتر است و خدا آنچه را در قلوب شما است می‏داند و خداوند از همه اعمال و مصالح بندگان با خبر است و در عین حال حلیم است و در كیفر آن ها عجله نمی‏كند.( ۵۱)

لَا یَحِلُّ لَكَ النِّسَاءُ مِنْ بَعْدُ وَلَا أَنْ تَبَدَّلَ بِهِنَّ مِنْ أَزْوَاجٍ وَلَوْ أَعْجَبَكَ حُسْنُهُنَّ إِلَّا مَا مَلَكَتْ یَمِینُكَ وَكَانَ اللَّهُ عَلَى كُلِّ شَیْءٍ رَقِیبًا ﴿۵۲﴾

بعد از این دیگر زنی بر تو حلال نیست و نمی‏توانی همسرانت را به همسران دیگری تبدیل كنی( بعضی را طلاق دهی و همسر دیگری بجای او برگزینی) هر چند جمال آن ها مورد توجه تو واقع شود، مگر آنچه كه به صورت كنیز در ملك تو در آید و خداوند ناظر و مراقب هر چیز است( و به این ترتیب فشار قبائل را در اختیار همسر از آن ها، از تو برداشتیم).( ۵۲)

یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا لَا تَدْخُلُوا بُیُوتَ النَّبِیِّ إِلَّا أَنْ یُؤْذَنَ لَكُمْ إِلَى طَعَامٍ غَیْرَ نَاظِرِینَ إِنَاهُ وَلَكِنْ إِذَا دُعِیتُمْ فَادْخُلُوا فَإِذَا طَعِمْتُمْ فَانْتَشِرُوا وَلَا مُسْتَأْنِسِینَ لِحَدِیثٍ إِنَّ ذَلِكُمْ كَانَ یُؤْذِی النَّبِیَّ فَیَسْتَحْیِی مِنْكُمْ وَاللَّهُ لَا یَسْتَحْیِی مِنَ الْحَقِّ وَإِذَا سَأَلْتُمُوهُنَّ مَتَاعًا فَاسْأَلُوهُنَّ مِنْ وَرَاءِ حِجَابٍ ذَلِكُمْ أَطْهَرُ لِقُلُوبِكُمْ وَقُلُوبِهِنَّ وَمَا كَانَ لَكُمْ أَنْ تُؤْذُوا رَسُولَ اللَّهِ وَلَا أَنْ تَنْكِحُوا أَزْوَاجَهُ مِنْ بَعْدِهِ أَبَدًا إِنَّ ذَلِكُمْ كَانَ عِنْدَ اللَّهِ عَظِیمًا ﴿۵۳﴾

ای كسانی كه ایمان آورده‏ اید! در بیوت پیامبر داخل نشوید مگر به شما اجازه برای صرف غذا داده شود( مشروط بر اینكه قبل از موعد نیائید و) در انتظار وقت غذا ننشینید، اما هنگامی كه دعوت شدید داخل شوید و وقتی غذا خوردید پراكنده شوید، و( بعد از صرف غذا) به بحث و صحبت ننشینید، این عمل پیامبر را ناراحت می‏كرد ولی او از شما شرم می‏كند، اما خداوند از( بیان) حق شرم ندارد و هنگامی كه چیزی از وسائل زندگی( بعنوان عاریت) از آن ها( همسران پیامبر) می‏خواهید از پشت پرده بخواهید، این كار دلهای شما و آن ها را پاكتر می‏دارد، و شما حق ندارید رسول خدا را آزار دهید و نه هرگز همسران او را بعد از او به همسری خود در آورید كه این كار نزد خدا عظیم است!( ۵۳)

إِنْ تُبْدُوا شَیْئًا أَوْ تُخْفُوهُ فَإِنَّ اللَّهَ كَانَ بِكُلِّ شَیْءٍ عَلِیمًا ﴿۵۴﴾

اگر چیزی را آشكار كنید یا پنهان دارید خداوند از همه چیز آگاه است.( ۵۴)

لَا جُنَاحَ عَلَیْهِنَّ فِی آبَائِهِنَّ وَلَا أَبْنَائِهِنَّ وَلَا إِخْوَانِهِنَّ وَلَا أَبْنَاءِ إِخْوَانِهِنَّ وَلَا أَبْنَاءِ أَخَوَاتِهِنَّ وَلَا نِسَائِهِنَّ وَلَا مَا مَلَكَتْ أَیْمَانُهُنَّ وَاتَّقِینَ اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ كَانَ عَلَى كُلِّ شَیْءٍ شَهِیدًا ﴿۵۵﴾

بر آنها( همسران پیامبر) گناهی نیست كه با پدران، و فرزندان، و برادران، و فرزندان برادران، و فرزندان خواهران خود، و زنان مسلمان و بردگان خویش( بدون حجاب و پرده تماس بگیرند) و تقوای الهی را پیشه كنید كه خداوند بر هر چیزی آگاه است.( ۵۵)

إِنَّ اللَّهَ وَمَلَائِكَتَهُ یُصَلُّونَ عَلَى النَّبِیِّ یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا صَلُّوا عَلَیْهِ وَسَلِّمُوا تَسْلِیمًا ﴿۵۶﴾

خداوند و فرشتگانش بر پیامبر درود می‏فرستند، ای كسانی كه ایمان آورده‏ اید بر او درود فرستید و سلام گوئید و تسلیم فرمانش باشید.( ۵۶)

مهمترین بخش سوره احزاب مربوط به جنگ احزاب و حوادث تکان دهنده آن است

إِنَّ الَّذِینَ یُؤْذُونَ اللَّهَ وَرَسُولَهُ لَعَنَهُمُ اللَّهُ فِی الدُّنْیَا وَالْآخِرَةِ وَأَعَدَّ لَهُمْ عَذَابًا مُهِینًا ﴿۵۷﴾

آنها كه خدا و پیامبرش را ایذاء می‏كنند خداوند آن ها را از رحمت خود در دنیا و آخرت دور می‏سازد، و برای آنان عذاب خوار كننده‏ ای آماده كرده است.( ۵۷)

وَالَّذِینَ یُؤْذُونَ الْمُؤْمِنِینَ وَالْمُؤْمِنَاتِ بِغَیْرِ مَا اكْتَسَبُوا فَقَدِ احْتَمَلُوا بُهْتَانًا وَإِثْمًا مُبِینًا ﴿۵۸﴾

و آنها كه مردان و زنان با ایمان را بخاطر كاری كه انجام نداده‏ اند آزار می‏دهند متحمل بهتان و گناه آشكاری شده‏ اند.( ۵۸)

یَا أَیُّهَا النَّبِیُّ قُلْ لِأَزْوَاجِكَ وَبَنَاتِكَ وَنِسَاءِ الْمُؤْمِنِینَ یُدْنِینَ عَلَیْهِنَّ مِنْ جَلَابِیبِهِنَّ ذَلِكَ أَدْنَى أَنْ یُعْرَفْنَ فَلَا یُؤْذَیْنَ وَكَانَ اللَّهُ غَفُورًا رَحِیمًا ﴿۵۹﴾

ای پیامبر! به همسران و دخترانت و زنان مؤ منان بگو جلبابها( روسری های بلند) خود را بر خویش فرو افكنند، این كار برای اینكه( از كنیزان و آلودگان) شناخته شوند و مورد آزار قرار نگیرند بهتر است و( اگر تاكنون خطا و كوتاهی از آنها سر زده) خداوند همواره غفور و رحیم است.( ۵۹)

لَئِنْ لَمْ یَنْتَهِ الْمُنَافِقُونَ وَالَّذِینَ فِی قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ وَالْمُرْجِفُونَ فِی الْمَدِینَةِ لَنُغْرِیَنَّكَ بِهِمْ ثُمَّ لَا یُجَاوِرُونَكَ فِیهَا إِلَّا قَلِیلًا ﴿۶۰﴾

اگر منافقین و آن ها كه در دلهایشان بیماری است، و( همچنین) آن ها كه اخبار دروغ و شایعات بیاساس در مدینه پخش می‏كنند دست از كار خود بر ندارند تو را بر ضد آنان می‏شورانیم سپس جز مدت كوتاهی نمی‏توانند در كنار تو در این شهر بمانند.( ۶۰)

مَلْعُونِینَ أَیْنَمَا ثُقِفُوا أُخِذُوا وَقُتِّلُوا تَقْتِیلًا ﴿۶۱﴾

و از همه جا طرد می‏شوند، و هر جا یافته شوند گرفته خواهند شد و به قتل خواهند رسید.( ۶۱)

سُنَّةَ اللَّهِ فِی الَّذِینَ خَلَوْا مِنْ قَبْلُ وَلَنْ تَجِدَ لِسُنَّةِ اللَّهِ تَبْدِیلًا ﴿۶۲﴾

این سنت خداوند در اقوام پیشین است و برای سنت الهی هیچگونه تغییری نخواهی یافت.( ۶۲)

یَسْأَلُكَ النَّاسُ عَنِ السَّاعَةِ قُلْ إِنَّمَا عِلْمُهَا عِنْدَ اللَّهِ وَمَا یُدْرِیكَ لَعَلَّ السَّاعَةَ تَكُونُ قَرِیبًا ﴿۶۳﴾

مردم از تو در باره( زمان قیام) قیامت سؤ ال می‏كنند، بگو علم آن تنها نزد خدا است، و چه می‏دانی شاید قیامت نزدیك باشد؟!( ۶۳)

إِنَّ اللَّهَ لَعَنَ الْكَافِرِینَ وَأَعَدَّ لَهُمْ سَعِیرًا ﴿۶۴﴾

خداوند كافران را لعن كرده( و از رحمت خود دور داشته) و برای آن ها آتش سوزاننده‏ ای آماده نموده است.( ۶۴)

خَالِدِینَ فِیهَا أَبَدًا لَا یَجِدُونَ وَلِیًّا وَلَا نَصِیرًا ﴿۶۵﴾

همواره در آن تا ابد خواهند ماند، و ولی و یاوری نخواهند یافت.( ۶۵)

یَوْمَ تُقَلَّبُ وُجُوهُهُمْ فِی النَّارِ یَقُولُونَ یَا لَیْتَنَا أَطَعْنَا اللَّهَ وَأَطَعْنَا الرَّسُولَا ﴿۶۶﴾

در آن روز كه صورتهای آن ها در آتش( دوزخ) دگرگون خواهد شد( از كار خود پشیمان می‏شوند و) می‏گویند ای كاش خدا و پیامبر را اطاعت كرده بودیم.( ۶۶)

وَقَالُوا رَبَّنَا إِنَّا أَطَعْنَا سَادَتَنَا وَكُبَرَاءَنَا فَأَضَلُّونَا السَّبِیلَا ﴿۶۷﴾

و می‏گویند:پروردگارا! ما از رؤ سا و بزرگان خود اطاعت كردیم و ما را گمراه ساختند.( ۶۷)

رَبَّنَا آتِهِمْ ضِعْفَیْنِ مِنَ الْعَذَابِ وَالْعَنْهُمْ لَعْنًا كَبِیرًا ﴿۶۸﴾

پروردگارا! آن ها را از عذاب، دو چندان ده، و آن ها را لعن بزرگی فرما.( ۶۸)

یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا لَا تَكُونُوا كَالَّذِینَ آذَوْا مُوسَى فَبَرَّأَهُ اللَّهُ مِمَّا قَالُوا وَكَانَ عِنْدَ اللَّهِ وَجِیهًا ﴿۶۹﴾

ای كسانی كه ایمان آورده‏ اید همانند كسانی نباشید كه موسی را آزار دادند و خداوند او را از آنچه در حق او می‏گفتند مبرا ساخت، و او نزد خداوند آبرومند( و گرانقدر) بود.( ۶۹)

یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَقُولُوا قَوْلًا سَدِیدًا ﴿۷۰﴾

ای كسانی كه ایمان آورده‏ اید از خدا بپرهیزید و سخن حق و درست بگوئید.( ۷۰)

یُصْلِحْ لَكُمْ أَعْمَالَكُمْ وَیَغْفِرْ لَكُمْ ذُنُوبَكُمْ وَمَنْ یُطِعِ اللَّهَ وَرَسُولَهُ فَقَدْ فَازَ فَوْزًا عَظِیمًا ﴿۷۱﴾

تا خدا اعمال شما را اصلاح كند و گناهانتان را بیامرزد، و هر كس ‍ اطاعت خدا و رسولش كند به رستگاری( و پیروزی) عظیمی نائل شده است.( ۷۱)

إِنَّا عَرَضْنَا الْأَمَانَةَ عَلَى السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَالْجِبَالِ فَأَبَیْنَ أَنْ یَحْمِلْنَهَا وَأَشْفَقْنَ مِنْهَا وَحَمَلَهَا الْإِنْسَانُ إِنَّهُ كَانَ ظَلُومًا جَهُولًا ﴿۷۲﴾

ما امانت( تعهدتكلیف، مسئولیت و ولایت الهیه) را بر آسمانها و زمین و كوهها عرضه داشتیم آن ها از حمل آن ابا كردند و از آن هراس داشتند، اما انسان آن را بر دوش كشید!، او بسیار ظالم و جاهل بود( قدر این مقام عظیم را نشناخت و به خود ستم كرد).( ۷۲)

لِیُعَذِّبَ اللَّهُ الْمُنَافِقِینَ وَالْمُنَافِقَاتِ وَالْمُشْرِكِینَ وَالْمُشْرِكَاتِ وَیَتُوبَ اللَّهُ عَلَى الْمُؤْمِنِینَ وَالْمُؤْمِنَاتِ وَكَانَ اللَّهُ غَفُورًا رَحِیمًا ﴿۷۳﴾

هدف این بود كه مردان و زنان منافق و مردان و زنان مشرك( صفوفشان از مؤ منان مشخص گردد و آن ها) را عذاب كند و خدا رحمت خود را بر مردان و زنان با ایمان بفرستد خداوند همواره غفور و رحیم است.( ۷۳)

گردآوری: بخش مذهبی سرپوش