دعای مشلول بهمراه ترجمه برای برآورده شدن حوائج مهم

دعای مشلول دارای خواص فراوانی از جمله استجابت دعا ،آمرزیده شدن گناهان و ... است

دعای مشلول

مشلول به کسی گفته میشود که قسمتی از بدنش شَل شده است. سید بن طاووس در کتاب مهج الدعوات، این دعا را با سند خود نقل کرده است. بزرگانی همچون کفعمی، علامه مجلسی و شیخ عباس قمیاین دعا را به ترتیب در بلد الامین، بحار الانوار و مفاتیح الجنان از سید بن طاووس نقل کرده اند. نام این دعا« الشاب المأخوذ بذنبه» میباشد ، که برای آن معنی« جوانی که به عقوبت گناهش گرفتار بود» در نظر گرفته شده است.

امیرالمؤمنین( علیه السلام ) دعایی را به جوانی آموزش داد که این جوان به خاطر گناه و ستمی که در حقّ پدرش کرده بود، شَل شده بود. جوان پس از خواندن این دعا در خواب، حضرت رسول( صلی الله علیه وآله) را دید که دست مبارکش را بر اندام او کشیده و فرمود:بر اسم اعظم خدا محافظت کن که کار تو به خیر خواهد بود، پس بیدار شد درحالی که سالم شده بود.

شأن صدور دعا

امام حسین( ع) در مورد دعای مشلول نقل کرد که شبی من و پدرم مشغول طواف خانه خدا بودم که در این حین جوانی ناله میکرد. وقتی که پدرم این صدا را شنید مرا به دنبال صاحب صدا فرستاد. در این لحظه جوان خوش سیمایی را دید که با گریه و زاری دعا می خواند، او را نزد امام بردم. او این چنین به توصیف ماجرای خود پرداخت:

من در دوران جوانی ام، خوش گذران بودم و پدرم به خاطر این مسأله از دست من ناراحت بود. یک بار، پول های پدرم را بدون اجازه برداشتم و او را کتک زدم، او که دلش شکسته شده بود، در راه مکه مرا نفرین کرد. دست من در همان هنگام شَل شد و از آن زمان به بعد از پدرم، چندین سال با آه و ناله عذر تقصیر خواستم تا این که پس از سه سال راضی شد مجدداً به مکه بیاید و از خداوند، شفای مرا درخواست کند ولی در راه مکه فوت شد، به همین خاطر من تنهایی به مکه آمدم. بشارت امام علی ( ع) به جوان این بود که زمان شفا یافتنش فرا رسیده و این دعایی که رسول‌الله( ص) به او آموخته بود و شرایطی را بیان کرد که برای برآورده شدن حاجتش از دعای مشمول در زیر گفته شده است.

بترس که زمان خواندن این دعا مغرور نشوی. ای مرد همیشه تقوای الهی پیشه کن به این دلیل که من پشیمانی و ناله های تو را شنیدم دلم برای تو سوخت و به رحم آمد که به درگاه خدا توبه کردم واز او برای تو طلب بخشش کردم پس زمان خواندن این دعا حتماً باید خوص نیّت داشته باشی و این دعا را در راه معصیت خدا بکار نبری.

دعای مشلول با عنوان دعای الشاب المأخوذ بذنبه شناخته میشود

این دعا را فقط به افردی که به دین داری آن ها یقین داری یاد بده علاوه بر آن اگر در هنگام خواندن این دعا نیّتت خالص باشد دعایت مستجاب می شود و حضرت محمد صلی الله علیه و آله را در رویا خواهی دید که تو را به اجابت دعایت و به بهشت نوید می دهد. امام حسین میفرماید:خوشحالیم از تعلیم این دعا بسیار بیشتر از خوشحالی آن مرد برای کسب سلامتی اش بود. سپس حضرت علی (ع) به من فرمود:کاغذ و دواتی برایم بیاور و هر چه که من به تو می گویم بنویس. حضرت علی فرمود:پس از این که این دعا را خواندی حاجتت را از خدای متعال بطلب و آن حاجت را نام ببر.باید هنگام خواندن این دعا پاکیزگی و طهارت داشته باشی.

دعای مشلول برای حاجت خواهی

کسی که از همه جا ناامید شده و حاجت خیلی مهمی دارد از حضرت علی علیه اسلام، دعایی پر فضلیت نقل شده که هرکس این دعا را بخواند دارای اسم اعظم می باشد و دعایش حتماً مستجاب میشود.

ختم دعای مشلول

در کتاب مصابیح الجنان برای ختم دعای مشلول اینگونه آمده است:باید بمدت چهل روز، دعای مشلول را ختم کنید؛ به این صورت که روزی یک بار، یا تا بیست روز و روزی دو بار، یا تا هفت روز روزی سه بار این دعا را بخوانید. امام علی (ع) به جوان فرمود:این دعا را در شب، ۱۰ مرتبه بخوان و همچنین توصیه کرد که روزی یک بار، یا حتی هفته ای یک بار این دعا را بخواند به این علت که اسم اعظم خدا در آن هست.

فضیلت های دعای مشلول

از خواص دعای مشلول می توان به موارد زیر اشاره نمود :

> کشیده شدن هر کاهل نماز و سست دینی بسوی خدا

> کشایده شدن هر گمراهی به راه خدا

> استجابت هر دعایی

> بخشوده شدن هر گناهی

> گشایش هر بخت بسته ای

> رفع هر چشم زخمی

> ترميم هر شکسته ای

> ادا شدن هر بدهکاری

> شفای هر بیماری

> به نوا رسیدن هر بی نوایی

> ایمنی یافتن هر که از شیطان پلید و سلطان زورگو در هراس باشد

> پوشانده شدن هر عیبی

دعای مشلول را امیرالمؤمنین به جوانی که بخاطر ستم درحقّ پدرش شَل شده بود، آموزش داد

دعای مشلول بهمراه ترجمه

اللّٰهُمَّ إِنِّى أَسْأَلُكَ بِاسْمِكَ بِسْمِ اللّٰهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِیمِ، یَا ذَا الْجَلالِ وَالإِكْرامِ، یَا حَىُّ یَا قَیُّومُ یَا حَىُّ لَاإِلٰهَ إِلّا أَنْتَ، یَا هُوَ یَا مَنْ لَایَعْلَمُ ما هُوَ، وَلَا كَیْفَ هُوَ، وَلَا أَیْنَ هُوَ، وَلَا حَیْثُ هُوَ إِلّا هُوَ، یَا ذَا الْمُلْكِ وَالْمَلَكُوتِ، یَا ذَا الْعِزَّةِ وَالْجَبَرُوتِ، یا مَلِكُ یَا قُدُّوسُ، یَا سَلامُ یَا مُؤْمِنُ یَا مُهَیْمِنُ، یَا عَزِیزُ یَا جَبّارُ یَا مُتَكَبِّرُ، یَا خالِقُ یَا بارِئُ یَا مُصَوِّرُ، یَا مُفِیدُ یَا مُدَبِّرُ، یَا شَدِیدُ یَا مُبْدِئُ، یَا مُعِیدُ یَا مُبِیدُ، یَا وَدُودُ یَا مَحْمُودُ یَا مَعْبُودُ؛

خدایا! از تو خواستارم به نامت، به نام خدا که رحمتش بسیار و مهربانی اش همیشگی است، ای دارای بزرگی و بزرگواری، ای زنده ای همیشه پاینده، ای زنده، معبودی جز تو نیست، ای او، ای آن که کسی نمی داند او چیست و نمی داند او چگونه است و نمی داند کجاست و نمی داند در کدام سو است، ای دارای فرمانروایی و ملکوت، ای صاحب عزّت و جبروت، ای فرمانروا، ای منزّه از هر عیب، ای سلام، ای ایمنی بخش، ای پرشکوه، ای عزتمند، ای دارنده قهر، ای بزرگ منش ، ای آفریننده، ای پدیدآورنده، ای صورتگر، ای سودبخش، ای تدبیر کننده، ای محکم کار، ای آغازگر، ای برگشت دهنده، ای نابودکننده ستمگران، ای دوست نیکان، ای ستوده، ای پرستیده؛

یَا بَعِیدُ یَا قَرِیبُ یَا مُجِیبُ، یَا رَقِیبُ یَا حَسِیبُ، یَا بَدِیعُ یَا رَفِیعُ، یَا مَنِیعُ یَا سَمِیعُ، یَا عَلِیمُ یَا حَلِیمُ یَاكَرِیمُ یَا حَكِیمُ یَا قَدِیمُ، یَا عَلِىُّ یَا عَظِیمُ، یَا حَنَّانُ یَا مَنَّانُ، یَا دَیَّانُ یَا مُسْتَعانُ، یَاجَلِیلُ یَا جَمِیلُ، یَا وَكِیلُ یَا كَفِیلُ، یَا مُقِیلُ یَا مُنِیلُ، یَا نَبِیلُ یَا دَلِیلُ، یَا هادِى یَا بادِى، یَا أَوَّلُ یَا آخِرُ، یَا ظاهِرُ یَا باطِنُ، یَا قائِمُ یَا دائِمُ، یَا عالِمُ یَا حاكِمُ، یَا قاضِى یَا عادِلُ، یَا فاصِلُ یَا واصِلُ، یَا طاهِرُ یَا مُطَهِّرُ، یَا قادِرُ یَا مُقْتَدِرُ، یَا كَبِیرُ یَا مُتَكَبِّرُ، یَا واحِدُ یَا أَحَدُ یَا صَمَدُ،

ای دور از هر چیز، ای نزدیک به هر چیز، ای اجابت کننده ، ای دیدبان، ای حسابرس، ای نوآفرین، ای بلندمرتبه، ای ارجمند، ای شنوا، ای دانا، ای بردبار، ای بزرگوار، ای فرزانه، ای دیرینه، ای والا، ای بزرگ، ای پرمهر، ای عطابخش، ای جزادهنده، ای یاری کننده ، ای با جلالت، ای زیبا، ای کارگزار، ای کفایت کننده ، ای بخشنده لغزش، ای رساننده نعمت، ای شریف، ای رهنما، ای هدایت گر ، ای آغازگر، ای اوّل، ای آخر، ای آشکار، ای پنهان، ای استوار، ای پایدار، ای آگاه، ای حکمران، ای داور، ای دادگر، ای جداکننده، ای پیونددهنده، ای پاک، ای پاک کننده ، ای توانا، ای نیرومند، ای بزرگ، ای بزرگ منش ، ای یگانه، ای یکتا، ای مقصود دل نیازمندان،

یَا مَنْ لَمْ یَلِدْ وَلَمْ یُولَدْ وَلَمْ یَكُنْ لَهُ كُفُواً أَحَدٌ، وَلَمْ یَكُنْ لَهُ صاحِبَةٌ وَلَا كانَ مَعَهُ وَزِیرٌ؛ وَلَا اتَّخَذَ مَعَهُ مُشِیراً، وَلَا احْتاجَ إِلىٰ ظَهِیرٍ، وَلَا كانَ مَعَهُ مِنْ إِلٰهٍ غَیْرُهُ لَاإِلٰهَ إِلّا أَنْتَ، فَتَعالَیْتَ عَمَّا یَقُولُ الظَّالِمُونَ عُلُوّاً كَبِیراً، یَا عَلِىُّ یَا شامِخُ یَا باذِخُ، یَا فَتَّاحُ یَا نَفَّاحُ یَا مُرْتاحُ، یَامُفَرِّجُ یَاناصِرُ یَامُنْتَصِرُ یَامُدْرِكُ یَامُهْلِكُ یَامُنْتَقِمُ، یَاباعِثُ یَاوارِثُ، یَاطالِبُ یَاغالِبُ، یَامَنْ لَایَفُوتُهُ هارِبٌ، یَاتَوَّابُ یَاأَوَّابُ یَاوَهَّابُ، یَامُسَبِّبَ الْأَسْبابِ، یَامُفَتِّحَ الْأَبْوابِ، یَامَنْ حَیْثُ ما دُعِىَ أَجابَ، یَاطَهُورُ یَاشَكُورُ، یَاعَفُوُّ یَاغَفُورُ، یَانُورَ النُّورِ، یَامُدَبِّرَ الْأُمُورِ؛

ای آن که نزاده و زاده نشده و همتایی ندارد و همسری برایش نباشد و وزیری با او نبوده؛ و برای خود مشاوری نگرفته و به پشتیبانی نیازمند نگشته و با او جز او معبودی نبوده است، نیست معبودی جز تو، تو برتر از آنی که ستمکاران گویند بسیار برتری، ای والا، ای بلندمرتبه، ای عطابخش، ای گشایشگر، ای بخشایشگر، ای فرح بخش دل ها، ای غم زدا، ای یاری رسان ، ای یاری ستان، ای دریابنده، ای نابودکننده، ای انتقام گیرنده، ای برانگیزنده، ای وارث، ای خواهان، ای چیره، ای که گریزنده ای از دستش نگریزد، ای بسیار توبه پذیر ، ای بسیار پذیرای بندگان، ای بسیار بخشنده، ای فراهم آورنده سبب ها ، ای گشاینده درها، ای آن که هرگاه و هرجا خوانده شود اجابت نماید، ای پاک کننده ، ای قدردان صالحان، ای با گذشت، ای آمرزنده، ای روشنایی نور، ای مدبّر امور؛

یَالَطِیفُ یَاخَبِیرُ، یَامُجِیرُ یَامُنِیرُ، یَابَصِیرُ یَاظَهِیرُ یَاكَبِیرُ، یَاوِتْرُ یَافَرْدُ، یَاأَبَدُ یَاسَنَدُ یَاصَمَدُ، یَاكافِى یَاشافِى، یَاوافِى یَامُعافِى، یَامُحْسِنُ یَامُجْمِلُ، یَامُنْعِمُ یَامُفْضِلُ، یَامُتَكَرِّمُ یَامُتَفَرِّدُ، یَامَنْ عَلا فَقَهَرَ، یَامَنْ مَلَكَ فَقَدَرَ، یَا مَنْ بَطَنَ فَخَبَرَ، یَا مَنْ عُبِدَ فَشَكَرَ، یَا مَنْ عُصِىَ فَغَفَرَ، یَا مَنْ لَاتَحْوِیهِ الْفِكَرُ، وَلَا یُدْرِكُهُ بَصَرٌ، وَلَا یَخْفىٰ عَلَیْهِ أَثَرٌ، یَا رازِقَ الْبَشَرِ، یَا مُقَدِّرَ كُلِّ قَدَرٍ؛

ای مهربان، ای آگاه، ای پناه دهنده، ای روشنی بخش ، ای بینا، ای مددرسان، ای بزرگ، ای یکتا، ای یگانه، ای پاینده، ای تکیه گاه ، ای بی نیاز ، ای کفایت کننده ، ای شفابخش، ای وفا کننده، ای عافیت بخش، ای نیکوکار، ای زیبایی بخش، ای نعمت افزا، ای فزون بخش، ای گرامی، ای بی همتا ، ای آن که بلندی گرفت و چیره گشت، ای آن که در فرمانروایی اش توانا شد، ای آن که پنهان شد و آگاه گشت، ای آن که پرستیده شد و پذیرفت، ای آن که نافرمانی شد و آمرزید، ای آن که اندیشه نگنجایدش و دیده ای او را درنیابد و اثری بر او پوشیده نماند، ای روزی دهنده بشر، ای اندازه گیر هر اندازه؛

یَا عالِىَ الْمَكانِ، یَا شَدِیدَ الْأَرْكانِ، یَا مُبَدِّلَ الزَّمانِ، یَا قابِلَ الْقُرْبانِ، یَا ذَا الْمَنِّ وَالْإِحْسانِ، یَا ذَا الْعِزَّةِ وَالسُّلْطانِ، یَا رَحِیمُ یَا رَحْمٰنُ، یَا مَنْ هُوَ كُلَّ یَوْمٍ فِى شَأْنٍ، یَا مَنْ لَایَشْغَلُهُ شَأْنٌ عَنْ شَأْنٍ، یَا عَظِیمَ الشَّأْنِ، یَا مَنْ هُوَ بِكُلِّ مَكانٍ، یَا سامِعَ الْأَصْواتِ، یَا مُجِیبَ الدَّعَواتِ، یَا مُنْجِحَ الطَّلِباتِ، یَا قاضِىَ الْحاجاتِ، یَا مُنْزِلَ الْبَرَكاتِ، یَا راحِمَ الْعَبَراتِ، یَا مُقِیلَ الْعَثَراتِ، یَا كاشِفَ الْكُرُباتِ، یَا وَلِىَّ الْحَسَناتِ، یَا رافِعَ الدَّرَجاتِ؛

ای والا جاه، ای استوار پایه، ای گرداننده روزگار، ای پذیرنده قربانی، ای منت گذار نیکوکار، ای دارای شکوه و سلطنت، ای مهربان، ای بخشنده، ای کسی که هر روز در کاری است، ای آن که کاری از کار دیگر بازش ندارد، ای بلندمرتبه، ای آن که در هر جا هست، ای شنونده نجواها، ای اجابت کننده دعاها، ای برآورنده خواسته ها و نیازها، ای فرو فرستنده برکات، ای رحم کننده بر اشک ها، ای درگذرنده از لغزش ها ، ای برطرف کننده ناراحتی ها، ای سرچشمه خوبی ها، ای بالابرنده درجات؛

یَا مُؤْتِىَ السُّؤْلاتِ، یَا مُحْیِىَ الْأَمْواتِ، یَا جامِعَ الشَّتاتِ، یَا مُطَّلِعاً عَلَى النِّیَّاتِ، یَا رادَّ ما قَدْ فاتَ، یَا مَنْ لَاتَشْتَبِهُ عَلَیْهِ الْأَصْواتُ، یَا مَنْ لَاتُضْجِرُهُ الْمَسْأَلاتُ، وَلَا تَغْشاهُ الظُّلُماتُ، یَا نُورَ الْأَرْضِ وَالسَّماواتِ، یَا سابِغَ النِّعَمِ، یَا دافِعَ النِّقَمِ، یَا بارِئَ النَّسَمِ، یَا جامِعَ الْأُمَمِ، یَا شافِىَ السَّقَمِ، یَا خالِقَ النُّورِ وَالظُّلَمِ، یَا ذَا الْجُودِ وَالْكَرَمِ، یَا مَنْ لَا یَطَأُ عَرْشَهُ قَدَمٌ، یَاأَجْوَدَ الْأَجْوَدِینَ، یَاأَكْرَمَ الْأَكْرَمِینَ، یَاأَسْمَعَ السَّامِعِینَ، یَاأَبْصَرَ النَّاظِرِینَ، یَاجارَ الْمُسْتَجِیرِینَ؛

ای دهنده خواسته ها، ای زنده کننده مردگان، ای گرد آورنده پراکنده ها، ای آگاه از نیت ها ، ای برگرداننده آنچه از دست رفته، ای کسی که نجواها بر او مشتبه نشود، ای کسی که درخواست ها او را به ستوه نیاورد و تاریکی ها او را فرا نگیرد، ای روشنی زمین و آسمان ها، ای فروریز نعمت ها ، ای دفع کننده بدفرجامی ها، ای آفریننده آدمیان، ای گرد آورنده امّت ها، ای شفابخش دردها، ای پدیدآورنده روشنی و تاریکی ها ، ای صاحب جود و کرم، ای آن که به عرشش قدمی پای ننهد، ای بخشنده ترین بخشندگان، ای کریم ترین کریمان، ای شنواترین شنوایان، ای بیناترین بینایان، ای پناه پناه جویان؛

یَاأَمانَ الْخائِفِینَ، یَاظَهْرَ اللَّاجِینَ، یَاوَلِىَّ الْمُؤْمِنِینَ، یَاغِیاثَ الْمُسْتَغِیثِینَ، یَاغایَةَ الطَّالِبِینَ، یَاصاحِبَ كُلِّ غَرِیبٍ، یَامُونِسَ كُلِّ وَحِیدٍ، یَامَلْجَأَ كُلِّ طَرِیدٍ، یَامَأْوىٰ كُلِّ شَرِیدٍ، یَاحافِظَ كُلِّ ضَّالَّةٍ، یَاراحِمَ الشَّیْخِ الْكَبِیرِ، یَارازِقَ الطِّفْلِ الصَّغِیرِ، یَاجَابِرَ الْعَظْمِ الْكَسِیرِ، یَافَاكَّ كُلِّ أَسِیرٍ، یَامُغْنِىَ الْبَائِسِ الْفَقِیرِ، یَاعِصْمَةَ الْخائِفِ الْمُسْتَجِیرِ، یَا مَنْ لَهُ التَّدْبِیرُ وَالتَّقْدِیرُ، یَا مَنِ الْعَسِیرُ عَلَیْهِ سَهْلٌ یَسِیرٌ، یَا مَنْ لَایَحْتاجُ إِلىٰ تَفْسِیرٍ؛

ای امان هراسناکان، ای تکیه گاه پناهندگان، ای سرپرست مؤمنان، ای فریادرس فریادکنندگان، ای مقصود دل نیازمندان، ای کس هر بی کس ، ای همدم هر تنها، ای پناه هر رانده، ای مأوای هر آواره، ای نگهدار هر گمشده، ای مهرورز سالخوردگان، ای روزی دهنده کودکان خردسال، ای ترمیم کننده استخوان شکسته، ای رهاننده هر اسیر، ای بی نیاز کننده هر بینوای تهیدست، ای پناه هر ترسان پناه جو، ای آن که تدبیر و تقدیر از آن اوست، ای آن که دشواری ها برای او سهل و آسان است، ای آن که نیازمند به دلیل و تفسیر نیست؛

یَا مَنْ هُوَ عَلَىٰ كُلِّ شَىْءٍ قدِیرٌ، یَا مَنْ هُوَ بِكُلِّ شَىْءٍ خَبِیرٌ، یَا مَنْ هُوَ بِكُلِّ شَىْءٍ بَصِیرٌ، یَا مُرْسِلَ الرِّیاحِ، یَافَالِقَ الْإِصْباحِ، یَا بَاعِثَ الْأَرْواحِ، یَاذَا الْجُودِ وَالسَّماحِ، یَا مَنْ بِیَدِهِ كُلُّ مِفْتاحٍ، یَا سَامِعَ كُلِّ صَوْتٍ، یَاسَابِقَ كُلِّ فَوْتٍ، یَا مُحْیِىَ كُلِّ نَفْسٍ بَعْدَ الْمَوْتِ، یَا عُدَّتِى فِى شِدَّتِى، یَاحافِظِى فِى غُرْبَتِى، یَا مُونِسِى فِى وَحْدَتِى، یَا وَلِیِّى فِى نِعْمَتِى، یَاكَهْفِى حِینَ تُعْیِینِى الْمَذَاهِبُ، وَتُسَلِّمُنِى الْأَقارِبُ، وَیَخْذُلُنِى كُلُّ صَاحِبٍ،

ای آن که بر هر کاری تواناست، ای آن که به هر چیزی داناست، ای آن که به همه چیز بیناست، ای فرستنده بادها، ای شکافنده روشنی صبح، ای برانگیزنده ارواح، ای صاحب جود و بخشش، ای آن که هر کلیدی به دست اوست، ای شنونده هر نجوا، ای پیشتر از هر آنچه گذشته، ای حیات بخش هر جان پس از مرگ، ای توشه ام در سختی، ای نگهدارم در غربت، ای همدمم در تنهایی، ای سرپرستم در نعمت، ای پناهم آنگاه که روش های ناهنجار درمانده ام سازد و نزدیکان رهایم کنند و هر همدمی دست از یاری ام بردارد،

یَا عِمَادَ مَنْ لَا عِمادَ لَهُ؛ یَا سَنَدَ مَنْ لَاسَنَدَ لَهُ، یَا ذُخْرَ مَنْ لَاذُخْرَ لَهُ، یَاحِرْزَ مَنْ لَاحِرْزَ لَهُ، یَا كَهْفَ مَنْ لَاكَهْفَ لَهُ، یَا كَنْزَ مَنْ لَاكَنْزَ لَهُ، یَا رُكْنَ مَنْ لَارُكْنَ لَهُ، یَا غِیاثَ مَنْ لَاغِیاثَ لَهُ، یَا جَارَ مَنْ لَاجَارَ لَهُ، یَا جَارِىَ اللَّصِیقَ، یَا رُكْنِىَ الْوَثِیقَ، یَاإِلٰهِى بِالتَّحْقِیقِ، یَارَبَّ الْبَیْتِ الْعَتِیقِ، یَا شَفِیقُ یا رَفِیقُ، فُكَّنِى مِنْ حَلَقِ الْمَضِیقِ، وَاصْرِفْ عَنِّى كُلَّ هَمٍّ وَغَمٍّ وَضِیقٍ، وَاكْفِنِى شَرَّ مَا لَاأُطِیقُ، وَأَعِنِّى عَلَىٰ ما أُطِیقُ،

ای تکیه گاه آن که تکیه گاهی ندارد؛ ای پشتوانه کسی که پشت وپناهی ندارد، ای اندوخته هر بی اندوخته، ای نگهدار آن که نگهداری ندارد، ای پناه بی پناهان، ای گنجینه کسی که برایش گنج نیست، ای تکیه گاه هر بی کس ، ای فریادرس آن که برایش فریادرسی نیست، ای همسایه بی همسایگان، ای همسایه همراه من، ای تکیه گاه محکم، ای خدای من به حقیقت، ای پروردگار خانه کعبه، ای مهربان ای دوست، رهایم کن از بندهای تنگناها و هر غم و اندوه و تنگی را از من برگردان و شرّ آنچه را تاب نیاورم از من دور ساز و بر آنچه می توانم یاری ام ده،

یَا رَادَّ یُوسُفَ عَلَىٰ یَعْقُوبَ، یَا كاشِفَ ضُرِّ أَیُّوبَ، یَاغافِرَ ذَنْبِ داوُدَ، یَا رافِعَ عِیسَىٰ بْنِ مَرْیَمَ وَمُنْجِیَهُ مِنْ أَیْدِى الْیَهُودِ، یَامُجِیبَ نِداءِ یُونُسَ فِى الظُّلُماتِ، یَا مُصْطَفِىَ مُوسىٰ بِالْكَلِماتِ؛ یَا مَنْ غَفَرَ لاِدَمَ خَطِیئَتَهُ، وَرَفَعَ إِدْرِیسَ مَكَاناً عَلِیّاً بِرَحْمَتِهِ، یَا مَنْ نَجَّىٰ نُوحاً مِنَ الْغَرَقِ، یَا مَنْ أَهْلَكَ عاداً الْأُولىٰ وَثَمُودَ فَما أَبْقَىٰ، وَقَوْمَ نُوحٍ مِنْ قَبْلُ إِنَّهُمْ كَانُوا هُمْ أَظْلَمَ وَأَطْغَىٰ، وَالْمُؤْتَفِكَةَ أَهْوَىٰ، یَا مَنْ دَمَّرَ عَلىٰ قَوْمِ لُوطٍ، وَدَمْدَمَ عَلىٰ قَوْمِ شُعَیْبٍ،

ای بازگرداننده یوسف نزد یعقوب، ای برطرف کننده رنج ایوب، ای آمرزنده خطای داود، ای بالا برنده عیسی بن مریم و رهایی بخش او از دست یهود، ای پاسخ دهنده به ندای یونس در دل تاریکی ها ، ای برگزیننده موسی برای سخن گویی؛ ای آن که خطای آدم را بخشید و ادریس را به رحمت خویش به جایگاه بلندی برکشید، ای آن که نوح را از غرق شدن نجات بخشید، ای آن که هلاک ساخت قوم عاد نخستین و قوم ثمود را و هیچ کس از آنان را باقی نگذاشت و پیش از آن ها قوم نوح را هلاک نمود زیرا آن ها ستمکارتر و سرکش تر بودند و نابود ساخت افترازنندگان را که در زمین فرو رفتند، ای آن که بر قوم لوط واژگون نمود و بر قوم شعیب عذابی دردناک فرستاد،

یَا مَنِ اتَّخَذَ إِبْراهِیمَ خَلِیلاً، یَا مَنِ اتَّخَذَ مُوسىٰ كَلِیماً، وَاتَّخَذَ مُحَمَّداً صَلَّى اللّٰهُ عَلَیْهِ وَآلِهِ وَعَلَیْهِمْ أَجْمَعِینَ حَبِیباً، یَا مُؤْتِىَ لُقْمانَ الْحِكْمَةَ، وَالْواهِبَ لِسُلَیْمانَ مُلْكاً لَایَنْبَغِى لِأَحَدٍ مِنْ بَعْدِهِ، یَا مَنْ نَصَرَ ذَا الْقَرْنَیْنِ عَلَى الْمُلُوكِ الْجَبابِرَةِ، یَا مَنْ أَعْطَى الْخِضْرَ الْحَیاةَ، وَرَدَّ لِیُوشَعَ بْنِ نُونٍ الشَّمْسَ بَعْدَ غُرُوبِها؛

ای آن که ابراهیم را دوست خویش ساخت، ای آن که موسی را هم سخن خود ساخت و محمد( درود خدا بر او و همه خاندانش) را محبوب خویش برگرفت، ای بخشنده حکمت به لقمان و بخشنده فرمانروایی به سلیمان، چنان فرمانروایی که برای احدی پس از او سزاوار نیست، ای آن که ذوالقرنین را بر فرمانروایان سرکش پیروز نمود، ای آن که به خضر زندگی جاودان عطا فرمود و خورشید را پس از غروبش برای یوشع بن نون برگرداند؛

دعای مشلول یکی از ادعیه های معروف در مفاتیح است

یَا مَنْ رَبَطَ عَلىٰ قَلْبِ أُمِّ مُوسىٰ، وَأَحْصَنَ فَرْجَ مَرْیَمَ ابْنَةِ عِمْرانَ، یا مَنْ حَصَّنَ یَحْیَى بْنَ زَكَرِیَّا مِنَ الذَّنْبِ، وَسَكَّنَ عَنْ مُوسَى الْغَضَبَ، یَا مَنْ بَشَّرَ زَكَرِیَّا بِیَحْیىٰ، یَا مَنْ فَدَىٰ إِسْماعِیلَ مِنَ الذَّبْحِ بِذِبْحٍ عَظِیمٍ، یَا مَنْ قَبِلَ قُرْبانَ هابِیلَ، وَجَعَلَ اللَّعْنَةَ عَلىٰ قابِیلَ، یَا هازِمَ الْأَحْزابِ لِمُحَمَّدٍ صَلَّى اللّٰهُ عَلَیْهِ وَآلِهِ، صَلِّ عَلىٰ مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَعَلىٰ جَمِیعِ الْمُرْسَلِینَ وَمَلائِكَتِكَ الْمُقَرَّبِینَ وَأَهْلِ طَاعَتِكَ أَجْمَعِینَ،

ای آن که آرامش بخشید به قلب مادر موسی و عفت و پاکی مریم دختر عمران را حفظ نمود، ای آن که یحیی پسر زکریا را از گناه پاک داشت و خشم را از موسی باز نشاند، ای آن که زکریا را به تولّد یحیی مژده داد، ای آن که با فرستادن ذبح عظیم، اسماعیل را از ذبح شدن نجات داد، ای آن که قربانی هابیل را پذیرفت و لعنت را بر قابیل قرار داد، ای گریزدهنده گروه های دشمن محمّد( درود خدا بر او و خاندانش)، بر محمّد و خاندان محمّد و بر همه فرستادگان و فرشتگان بارگاهت و بر اهل طاعتت همگان درود فرست

وَأَسْأَلُكَ بِكُلِّ مَسْأَلَةٍ سَأَلَكَ بِها أَحَدٌ مِمَّنْ رَضِیتَ عَنْهُ، فَحَتَمْتَ لَهُ عَلَى الْإِجابَةِ، یَا اللّٰهُ یَا اللّٰهُ یَا اللّٰهُ، یَا رَحْمٰنُ یَا رَحْمٰنُ یَا رَحْمٰنُ، یا رَحِیمُ یَا رَحِیمُ یَا رَحِیمُ؛ یَا ذَا الْجَلالِ وَالْإِكْرامِ، یَا ذَا الْجَلالِ وَالْإِكْرامِ، یَا ذَا الْجَلالِ وَالْإِكْرامِ، بِهِ بِهِ بِهِ بِهِ بِهِ بِهِ بِهِ، أَسْأَلُكَ بِكُلِّ اسْمٍ سَمَّیْتَ بِهِ نَفْسَكَ، أَوْ أَنْزَلْتَهُ فِى شَىْءٍ مِنْ كُتُبِكَ، أَوِ اسْتَأَثَرْتَ بِهِ فِى عِلْمِ الْغَیْبِ عِنْدَكَ، وَبِمَعاقِدِ الْعِزِّ مِنْ عَرْشِكَ، وَبِمُنْتَهَى الرَّحْمَةِ مِنْ كِتابِكَ وَبِما ﴿لَوْ أَنَّ مٰا فِی الْأَرْضِ مِنْ شَجَرَةٍ أَقْلاٰمٌ وَ الْبَحْرُ یَمُدُّهُ مِنْ بَعْدِهِ سَبْعَةُ أَبْحُرٍ مٰا نَفِدَتْ كَلِمٰاتُ اللّٰهِ إِنَّ اللّٰهَ عَزِیزٌ حَكِیمٌ﴾،

و از تو خواستارم هر خواهشی را که بندگان مورد خشنودی ات از تو خواسته اند و اجابت خواهش آن ها را حتم فرمودی، ای خدا، ای خدا، ای خدا، ای بخشنده، ای بخشنده، ای بخشنده، ای مهربان، ای مهربان، ای مهربان؛ ای دارای شکوه و کرامت، ای دارای شکوه و کرامت، ای دارای شکوه و کرامت، به او، به او، به او، به او، به او، به او، به او، از تو خواستارم به هر نامی که خود را به آن نامیدی، یا آن را در کتابی از کتاب هایت فرو فرستادی، یا آن را در علم غیبت نزد خود نگاه داشتی و به بندگاه های بلند عرشت و به منتهای رحمت از کتاب سرنوشت خویش و به آنچه در این آیه است:« اگر همه درختان روی زمین قلم باشند و دریا هم مرکب شود که از پس آن هفت دریای دیگر مددش کنند کلمات خدا تمام نمی شود، همانا خدا عزیز حکیم است»

وَأَسْأَلُكَ بِأَسْمائِكَ الْحُسْنَى الَّتِى نَعَتَّها فِى كِتابِكَ فَقُلْتَ:﴿وَ لِلّٰهِ الْأَسْمٰاءُ الْحُسْنىٰ فَادْعُوهُ بِهٰا﴾ وَقُلْتَ:﴿اُدْعُونِی أَسْتَجِبْ لَكُمْ﴾، وَقُلْتَ:﴿وَ إِذٰا سَأَلَكَ عِبٰادِی عَنِّی فَإِنِّی قَرِیبٌ أُجِیبُ دَعْوَةَ الدّٰاعِ إِذٰا دَعٰانِ﴾، وَقُلْتَ:﴿یٰا عِبٰادِیَ الَّذِینَ أَسْرَفُوا عَلىٰ أَنْفُسِهِمْ لاٰ تَقْنَطُوا مِنْ رَحْمَةِ اللّٰهِ إِنَّ اللّٰهَ یَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمِیعاً إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِیمُ﴾ وَ أَنَا أَسْأَلُكَ یَا إِلٰهِى، وَ أَدْعُوكَ یَا رَبِّ، وَ أَرْجُوكَ یَا سَیِّدِى، وَأَطْمَعُ فِى إِجابَتِى یَامَولاىَ كَما وَعَدْتَنِى وَقَدْ دَعَوْتُكَ كَما أَمَرْتَنِى، فَافْعَلْ بِى ما أَنْتَ أَهْلُهُ یَاكَرِیمُ، وَالْحَمْدُ لِلّٰهِ رَبِّ الْعالَمِینَ، وَصَلَّى اللّٰهُ عَلىٰ مُحَمَّدٍ وَآلِهِ أَجْمَعِینَ.

و تو را می خوانم به نام های نیکویت که آن ها را در کتابت وصف کرده و گفتی:« و برای خدا نام های نیکوست، پس خدا را به آن ها بخوانید» و نیز گفتی:« مرا بخوانید تا شما را اجابت کنم» و گفتی:« هرگاه بندگانم از تو درباره من بپرسند پس به یقین من به آنان نزدیکم، دعای دعاکننده را هرگاه دعا کند پاسخ می دهم» و گفتی:« ای بندگانم که بر خود اسراف کردید از رحمت خدا ناامید نباشید، همانا خدا همه گناهان را می آمرزد، به یقین او آمرزنده ی مهربان است» و من از تو درخواست می کنم ای خدای من و تو را می خوانم ای پروردگارم و به تو امیدوارم ای آقایم و در اجابت دعایم به تو طمع دارم ای مولایم، آنطور که به من وعده اجابت دادی، تو را خواندم و آن گونه که به من امر فرمودی، پس با من چنان رفتار کن که سزاوار تو است ای کریم و سپاس خدای را پروردگار جهانیان و درود خدا بر محمّد و خاندانش همگان.

گردآوری: بخش مذهبی سرپوش